سخن بلاگ

میلاد حضرت علی اکبر
حماسه پرشکوه کربلا که با فداکاری شگفت انگیز حضرت امام حسین (علیه‌السّلام) و یارانش تحقق پذیرفت در تمامی ابعاد معرفتی و معنوی از درخشندگی و برجستگی ویژه‌ای برخوردار است با سپری شدن هزار و چهار صد سال از آن واقعه، پرتوش پرنور، پیامش پایدارتر، انگیزه هایش روشنتر و آثارش با دوامتر گشته است. چرا که این قیام از ایمان راسخ، عقیده استوار، عزم محکم الهام گرفت و در این ماجرا گروهی از انسانهای مخلص با جاری نمودن خون خویش درخت اسلام را آبیاری نموده و بوستان محمدی و گلستان علوی را معطر نمودند.
یکی از چهره‌های پرفروغ در منظومه منور عاشورا  حضرت علی اکبر (علیه‌السّلام) فرزند ارشد حضرت امام حسین (علیه‌السّلام) است. همان رادمردی که در بیت امامت پرورش یافت و در جهت حمایت از ولایت و احیای ارزشهای الهی و زنده نمودن سنت محمدی به یاری پدر بزرگوار خویش شتافت و پس از به تصویر کشیدن زیباترین صحنه شهامت به فیض، عظمای شهادت نائل آمد.
نوشته حاضر گذری بر زندگی این جوانمرد و الگوی غیرت و ایثار است که سرمشق همه آزاد مردان و جوانانی است که در پی حق و حقیقت هستند.

ولادت
حضرت علی اکبر (علیه‌السّلام) در سال سی و سوم هجری مصادف با روز یازدهم شعبان دو سال قبل از کشته شدن عثمان به دنیا آمده است. در روز عاشورا آن بزرگوار ۲۷ ساله بودو به اتفاق مورخین و علمای علم نسب حضرت علی اکبر (علیه‌السّلام) از امام سجاد (علیه‌السّلام) بزرگتر بوده است و امام سجاد در روز عاشورا ۲۳ سال داشتند. [۱]

جوانی به رنگ رسول (ص) /مولودی حضرت علی اکبر (ع)

خاندان حضرت علی اکبر
حضرت علی اکبر (علیه‌السّلام) در خاندانی رشد یافت که حافظ سر خداوند و جانشینان بر حق آخرین پیامبر و ذریه او هستند.
پدر گرامی علی اکبر (علیه‌السّلام) سبط رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ، خامس آل عبا و از مخصوصین آیه تطهیر و سید جوانان بهشت است. امام حسین (علیه‌السّلام) محبوب پیامبر بود در دوران کودکی رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) وی را در آغوش می‌گرفت و می‌فرمود: «حسین از من و من از حسین هستم و خداوند دوست می‌دارد، هر کس که حسین را دوست بدارد» [۲]

و حضرت علی اکبر (علیه‌السّلام) در دامن چنین پدری رشد و نمو یافت و غنچه وجودش شکوفا گردید.

← مادر حضرت علی اکبر
همسر دیگر حضرت امام حسین (علیه‌السّلام) "لیلی" دختر "ابی مرة بن عروة بن مسعود ثقفی" است که وی یکی از سادات اربعه در اسلام است و از بزرگانی بود که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) او را مثل صاحب یاسین (که قوم خود را به خدا دعوت کرد و او را کشتند) و شبیه‌ترین مردم به عیسی بن مریم نامید.

کینه و القاب حضرت علی اکبر
از جمله آداب و سنتهای نوزاد که در اسلام جزو مستحبات محسوب می‌گردد، این است که پس از نامگذاری برایش کنیه تعیین می‌کنند و امام حسین (علیه‌السّلام) در اجرای این سنت حسنه کنیه "ابوالحسن" را که کنیه پدرش می‌باشد، برای فرزندش علی اکبر (علیه‌السّلام) برگزید.
این سید شهید به لقب اکبر معروف و مشهور گردید و این لقب به دلیل فزونی سن او از امام سجاد (علیه‌السّلام) می‌باشد. صحت این ادعا را امام سجاد (علیه‌السّلام) در گفتگو با ابن زیاد ذکر نموده است؛ زیرا در یک مجلس عمومی که اسرای اهل بیت امام حسین (علیه‌السّلام) را احضار کرده بودند، پس از محاورات تندی که بین "ابن زیاد" و حضرت زینب کبری سلام‌الله‌علیها صورت گرفت، حاکم خیانتکار کوفه، روی به طرف امام سجاد (علیه‌السّلام) کرد و گفت. اسم تو چیست!
امام فرمود: علی!
ابن زیاد گفت: مگر خدا علی بن الحسین را نکشت؟
امام با استواری خاصی گفت:
«برادر بزرگتری از خود داشتم که عوامل شما او را کشتند»
پس لقب علی بن الحسین – اکبر می‌باشد.

ازدواج حضرت علی اکبر

اگر بگوییم آن جناب هنگام شهادت ۲۵ سال یا بیشتر داشتند، حتما ازدواج کرده بودند. چون این بزرگوار تارک این سنت عظیمه نخواهند بود. از حدیث بزنطی و بعضی عبارات زیارت آن جناب استفاده می‌شود که آن بزرگوار ازدواج نموده و دارای فرزند بودند. [۳]


فضایل حضرت علی اکبر


← شباهت او به پیامبر اکرم(ص)

این جوان خوش سیما در طلاقت زبان و زیبائی صورت و سیرت و خلقت شبیه‌ترین مردم به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بود و جامع همه کمالات و صفات حسنه و اخلاق نیکو می‌باشد.
حضرت علی اکبر (علیه‌السّلام) در جمیع صفات و اخلاق چون حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بود و پدر بزرگوارش درباره او فرمودند:
«خدایا گواه باش! جوانی که در خلقت و سیرت و گفتار شبیه‌ترین مردم به پیامبرت بود، به جنگ این مردم رفت و ما هرگاه به دیدن پیامبرت مشتاق می‌شدیم، به این جوان نگاه می‌کردیم». [۴]


← عصمت آن بزرگوار

عصمت همانند عدالت دارای درجات متفاوت است و هیچ کس به درجه چهارده معصوم (علیهم‌السّلام) نمی‌رسد؛ لیکن خداوند بخشی از مقام عصمت را به حضرت علی اکبر (علیه‌السّلام) لطف فرموده است.

← صفات آن سرور

حضرت علی اکبر دارای صفات جلال و جمال و ملکات نیکو بود و به عالم ملکوت وصل بودند. در حدیثی از مرحوم سید بن طاووس و شیخ مفید در طی طریق کربلا نقل شده است که به پدر بزرگوارش گفت: «افلسنا علی الحق»؟ آیا ما بر حق نیستیم؟
حضرت امام حسین (علیه‌السّلام) فرمودند:بلی!
علی اکبر (علیه‌السّلام) عرض کرد: «اذا لا نبالی بالموت»حال که چنین است از مرگ باکی نداریم!

← شجاعت

آن بزرگوار شجاعت را از علی مرتضی (علیه‌السّلام) به ارث برده بود. علامه مجلسی (رحمة‌الله‌علیه) نقل می‌کند:
«آن بزرگوار به هر جائی روی می‌آورد، گروهی را به خاک هلاکت می‌افکند. به قدری از آن لشکر کشت که از کثرت کشته به شیون آمدند و روایت شده علی اکبر با آنکه تشنه بود ۱۲۰ نفر را کشت آنگاه نزد پدر بازگشت». [۵]

شجاعتش در حدی بود که در بین ۳۵ نفر از جوانان هاشمی در حماسه کربلا ، چون ستاره می‌درخشید. جامع‌ترین و بهترین سخنان در خصوص فضایل او همان بیانات حضرت امام حسین (علیه‌السّلام) است وقتی جوانش عازم میدان نبرد با اشقیا بود، بر زبان جاری کرد و اندوه خود را به خاطر مفارقت او اعلام نمود و بر قاتلش نفرین کرد.

← اولین شهید از اهل بیت

چون اصحاب باوفای آن سرور به درجه شهادت رسیدند و نوبت به خاندان آن بزرگوار رسید، علی اکبر اول آنها بود که به میدان شتافت.
مرحوم سید بن طاووس و ابن نما نقل می‌کنند:
«چون با آن حضرت به جز خاندانش کسی نماند، علی بن الحسین (علیه‌السّلام) که از زیبا صورتان و نیکوسیرتان روزگار بود، بیرون آمد و از پدر اجازه جنگ خواست و حضرت به او اجازه داد». [۶]
[۷]

از زیارت ناحیه مقدسه هم چنین استفاده می‌شود که حضرت علی اکبر (علیه‌السّلام) اولین شهید از اهل بیت (علیهم‌السّلام) بوده است آنجا که می‌فرماید: «سلام بر تو‌ای اولین جان باخته از خاندان بهترین زادگان رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از دودمان ابراهیم خلیل...» [۸]


شهادت حضرت علی اکبر

در کتاب «روضة الاحباب» نقل شده که امام حسین (علیه‌السّلام) به دست خود لباس جنگ به قامت علی اکبر پوشانید. کلاه فولادی بر سر او گذاشت و کمربند چرمی که از علی مرتضی (علیه‌السّلام) به یادگار داشت، بر کمر وی بست و او را روانه میدان کرد. [۹]

وقتی علی اکبر (علیه‌السّلام) به میدان رفت، جمیع لشکر، حیران جمال نورانی او شدند. چون به میدان رسید بر آن سپاه تاخت و قوت بازویش که نشانه‌ای از شجاعت حیدری بود. صف لشکریان دشمن را درهم شکست.
روایت شده که چون علی بن الحسین (علیه‌السّلام) در کربلا شهید شد، امام حسین (علیه‌السّلام) در حالی که گوشه‌ای از عمامه حضرت (تحت الهنک) آویزان بود، اسب براند و شتاب صفوف لشکر را شکافت و مردم را پراکنده کرد. چون به بالین او رسید از اسب پیاده شد و فرزند را بر سینه خود چسبانید و چهره مبارک بر چهره او نهاد و فرمود: «ای پسرم تو از گرفتاری و غم دنیا راحت شدی و من هم شتابان به تو می‌پیوندم» [۱۰]

سپس رو به جوانان بنی هاشم کرده و امر کردند او را از قتلگاه حرکت داده و در مقابل خیمه‌ای که در برابر آن می‌جنگیدند، بر زمین نهادند. [۱۱]

منبع: ویکی فقه

انتشار 1398/01/28

جوانی به رنگ رسول (ص) /مولودی حضرت علی اکبر (ع)

بازدید امام حسین (ع) و فرزندش از گردان حضرت علی اکبر(ع) / شهید بایرامعلی ورمزیاری +فیلم

مطالب مرتبط : حضرت علی اکبر (ع) ، فرزندان امام حسین (ع)