دعای بیست و چهارم صحیفه سجادیه- دعای 24 صحیفه سجادیه
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ الطَّاهِرِینَ وَ اخْصُصْهُمْ بِأَفْضَلِ صَلَوَاتِکَ وَ رَحْمَتِکَ وَ بَرَکَاتِکَ وَ سَلاَمِکَ
بار خدایا، درود بفرست بر بنده ات و پیامبرت محمد و خاندان او که همه پاکانند. و برترین صلوات خود و رحمت خود و برکات و سلام خود، خاص آنان گردان.
وَ اخْصُصِ اللَّهُمَّ وَالِدَیَّ بِالْکَرَامَةِ لَدَیْکَ وَ الصَّلاَةِ مِنْکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
اى خداوند، پدر و مادر مرا نیز به کرامت خود و رحمت خود مخصوص گردان، اى مهربانترین مهربانان.
سیدبن طاووس برای روز یکشنبه این ماه نمازی با فضیلت بسیار از رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) روایت کرده؛
مختصر آن فضیلت این است که هرکه آن را بجا آورد، توبهاش پذیرفته، و گناهانش آمرزیده میشود و طلبکاران او در قیامت از وی راضی گردند و با ایمان از دنیا برود و ایمانش از او گرفته نشود و قبرش وسیع و نورانی گردد و پدر و مادرش از او راضی شوند و آمرزش حق نصیب پدر و مادر و فرزندان و ذریه او گردد و روزی او وسعت پیدا کند و فرشته مرگ در وقت مردن با او مدارا کند و جانش را به آسانی بستاند.
و کیفیت آن نماز چنین است :روز یکشنبه غسل بجا آورد و وضو بگیرد و چهار رکعت نماز بخواند، در هر رکعت سوره»حمد«را «یک مرتبه» و سوره»توحید«را «سه مرتبه» و سوره»فلق« را «یک مرتبه» و سوره »ناس« را «یک مرتبه» بخواند و پس از نماز «هفتاد مرتبه» استغفار کند: (أَسْتَغْفِرُ ٱللَّٰهَ رَبِّی وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ) و استغفار را با « لاحَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ؛ هیچ جنبش و نیرویی جز به خدای والای بزرگ نیست» ختم نماید، سپس بگوید :یَا عَزِیزُ یَا غَفَّارُ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِناتِ فَإِنَّهُ لَایَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلّا أَنْتَ ؛ ای توانا، ای آمرزنده، گناهان من و همه مردان و زنان مؤمن را بیامرز که گناهان را جز تو کسی نمیآمرزد.
بهترین زمان خواندن نماز: بعد از نماز عصر
سفارش علما: بهتراست بعد از این نماز گرانقدر مناجات تائبین از مناجات خمس عشر خوانده شود. (اینجا)
(چهار رکعت : به صورت دو نماز دو رکعتی و در آخر ، ذکرها و دعاهای فوق را بخواند.)
(اقبال الاعمال، ص ۶۱۴)
تأثیر مادر در سعادت یا شقاوت فرزند
«شما گمان نکنید اینها که همیشه از مادر بودن و از اولاد داشتن و از تربیت اولاد بد گویی می کنند و مطلب را یک مطلب خیلی پایین می گیرند، اینها غرض صحیحی دارند. اینها می خواهند بچه ها را از این دامنها که بچه خوب می خواهد در آن تربیت بشود دور کنند و بچه ها را از همان اول به پرورشگاهها بفرستند و بچه ها را زیر دست دیگران، زیر دست اجانب تربیت کنند.
حضرت علی(علیهالسلام) در صبح جمعه روز سیزدهم رجب، ده سال قبل از بعثت در مکه در درون خانه کعبه متولد شد، و این از افتخارات و امتیازات بینظیر زندگی علی(علیه السلام) است که در مقدسترین مکان یعنی کعبه تولد یافت، و این مطلب از نظر تاریخی و روایات شیعه و سنی، قطعی است، و علامه امینی در کتاب ارزشمند الغدیر، جلد ششم، این موضوع را از شانزده کتاب اهل تسنن نقل کرده است.
آری! زادگاه حضرت علی(علیهالسلام) مکانی است که طوافگاه پیامبران، و کانون توحید و خداپرستی، و مورد احترام همه ادیان و قبایل بود، بنابراین او خانهزاد خدا است و مولود مقدسترین مکان و باصفاترین و مهمترین ماهها، ماه رحب، و بهترین ساعت و روز، صبح جمعه میباشد.
کارشناسان مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی به این پرسش که «راههای رفع عاق والدین چیست؟» پاسخ دادهاند.
«برای جبران عاق والدین، اگر آنها در قید حیاتاند:
1) بایست به والدین ثابت کنی که دیگر قصد تکرار چنین عملی را نداری.
2) چون به خاطر این ظلم، والدین شما آزرده خاطر شدهاند، بهتر است بیشتر از سابق احترام و ادب و اطاعت را نسبت به ایشان رعایت کنی. که سبب نرم شدن قلب والدین شما میشود. نهایتا با کمال خضوع و با توسل و خواهش از درگاه خداوند متعال و ائمه معصومین (ع) از والدینت بخواهی که تو را مورد بخشش قرار دهند. مطمئن باش که خدای مهربان قلب پدر و مادر را از جنس مهربانی خویش آفریده است. امکان ندارد فرزندی از آنان عذرخواهی کند و آنها او را نبخشند.
اما اگر در قید حیات نیستند،
1) واجباتی که از آنها در حال حیات فوت شده مثل نماز و روزه و حج و بدهیهای آنها ادا گردد.
2) به آنچه وصیت کردهاند، عمل شود.
3) آنها را تا آخر عمر نباید فراموش کرد. باید برایشان طلب آمرزش و رحمت کرد. به نیابت از آنها صدقه داد. اعمال مستحب به قصد و نیت آنها به جا آورد. هدایای معنوی برای آنها فرستاد.
حضرت امام باقر علیه السلام فرمودند: بندهای که در حیات و زنده بودن پدر و مادرش به حال آنها نیکوکار است. اگر پس از مرگ، آنها را فراموش کند و حقوق و بدهی آنها را ادا نکند و برای آنها طلب رحمت نکند، خداوند او را عاق والدین به شمار میآورد. بندهای که در زمان زنده بودن پدر و مادرش به آنها نیکی و احترام و احسان نکرده، عاق والدین میباشد، اگر پس از مرگ جبران کند و قرض و بدهی آنها را ادا کند و با دعا و طلب رحمت آنها را یاد کند، خداوند متعال او را نیکوکار، نسبت به پدر و مادرش به شمار میآورد و ثبت میکند. (1)
روایات زیادی داریم که کسانی که از دنیا میروند، از وضع خانواده خود و اعمال خوب و بد آنها آگاهند. از اعمال خوب آنها خوشحال و شاد و از اعمال بد آنها دلگیر میشوند، به ویژه درمورد والدین روایت داریم که ارتباط آنها با اعمال فرزندانشان برقرار است. اعمال خوب و بد فرزندان باعث خوشی یا عذاب و ناراحتی آنها در عالم برزخ میگردد.
بی توجهی فرزندان و فراموش کردن پدر و مادر پس از مرگ آنها و سهل انگاری در پرداخت حقوقی که در دنیا بر گردن آنها بوده و عمدا یا سهوا پرداخت نکردهاند، باعث آزردگی و اذیت شدن و ناراحتی آنها میگردد. همین به معنای عاق والدین است.
برعکس جبران کوتاهیها، بیاحترامیها و بیتوجهیهایی که نسبت به پدر و مادر در زمان زنده بودنشان روا داشته شده، اما بعدا جبران شده، باعث شادی و خرسندی آنها در عالم برزخ میگردد و موجب میشود فرزندانی که در زمان زنده بودنشان عاق آنها بودهاند، در اثر نیکی پس از مرگشان، پدر و مادر از آنها راضی شوند و مورد دعای خیر و لطف آنها قرار بگیرند.»
پینوشت:
(1) اصول کافی، ج 3، ص 238
پرسش: اگر در زمان حیات والدین، رضایتشان را حاصل نکرده باشیم، بعد از فوت ایشان آیا میتوان رضایت آنان یا به طور کلی رضایت اموات را حاصل نمود؟
پاسخ:
خداوند در آیات متعدد به این مسئله تأکید نموده و میفرماید: «و لا تشرکوا به شیئاً و بالوالدین احسانا»[۱]
از این آیه و آیات مشابه احترام و نیکی کردن به والدین را میتوان استفاده نمود، آن هم به طور مطلق؛ یعنی چه در حال حیات و چه پس از مرگ آنان؛ یعنی انسان بکوشد زحمات طاقتفرسای پدر و مادر را که در فرآیند تربیت انسان از دوران کودکی تا بزرگسالی متحمل شدهاند، ارج نهد و در نتیجه رضایت آنها را به دست آورد که در واقع رضای خداوند است.حال اگر در حال حیات پدر و مادر به عللی نتوانستیم رضایت خاطر آنان را کسب کنیم، بعد از مرگ ایشان در این امر خداپسند بکوشیم و یا حتی اگر موفق به کسب رضایت آنان هم شدهایم، تلاش کنیم بعد از هجران آنان روح لطیفشان را نیازاریم.
راههای کسب رضایت والدین بعد از وفات آنان.
با کاوشی در آیات و روایات و سیره بزرگان و علما میتوان راهکارهای چندی را برای کسب رضایت پدر و مادر به قرار زیر فهرست نمود.
انجام تکالیف واجب
آن گنج نهان در دل خانه پدرم بود
هم بال و پرم بود و همی تاج سرم بود
هرجا که ز من نام و نشانی طلبیدند
آوازه ی نامش سند معتبرم بود
در سوگ پدر عزیزم نشسته ایم
شادی روح امام و شهدا و رفتگان خودتان و پدر عزیز ما فاتحه ای با صلوات هدیه نمایید
فاتحه آنلاین : https://iporse.ir/6217804
توجه به مال حلال
سردار سلیمانی وقتی چهارده، پانزده ساله بوده برای کار از روستا به شهر میرود تا کمک کند به معیشت خانواده. وقت آزادش را هم ورزش میکرده. پدر و مادر هر دو نقش موثری در تربیت ایشان داشتهاند. مادر از این بابت که در خانهاش همیشه به روی مهمان باز بوده و سر سفرهشان همیشه مهمانانی بودهاند و مادر برای آنها پخت و پز میکرده.
پدر همیشه مرجعی بوده برای حل مشکلات همسایهها و هممحلیها. بسیار مردمدار بوده و از طرفی به مال حلال بسیار مقید. هم در سخنان پدر مرحومشان، حاج حسن، به آنها اشاره شده و هم در سخنرانیهای خود سردار که میگویند: «پدر من کشاورز بود. او در همه عمر حتی یک دانه گندم حرام وارد خانه ما نکرد. چه آن زمان که اصلاحات ارضی بود و چه زمانهای دیگر.» توجه به مال حلال را از پدر به ارث بردند و همه عمر به این نکته توجه کردند و کسب مال حلال اولویت ایشان بود؛
موضوع حقوق در مکتب انبیای الهی، بهویژه در مکتب نورانی اسلام مورد توجه خاص قرار گرفته و با عبارتها و تعبیرهای مختلفی از آن سخن به میان آمده است.
از منظر اسلام، انسان در مقابل تمام نعمتهای الهی پیرامون خود، موظف و مسئول است. او باید در عین استفاده و بهرهمندی از این نعمتها شکرگزار لطف الهی باشد و حقوق آنها را به جا آورد؛ از جمله این نعمتها، نعمت داشتن پدر و مادر است؛ پدر و مادری که زحمتهای زیادی را با دل و جان برای رشد و پرورش فرزند متقبل میشوند.
خداوند کریم در قرآن مجید در 23 آیه صراحتاً و یا ضمناً فرزندان را به رعایت این حقوق امر فرموده است.[1]
پیامبران بزرگ، بهترین الگوهای بشری هستند که پیامبر اکرم(ص) در میان همه آنها درخشش و ویژگی خاصی دارد؛ بنابراین بهعنوان «اسوه حسنه» برای رهپویان راه کمال و سعادت، معرفی شده است.
وقتی آیه «و بالوالدین احسانا» نازل شد، شخصی از حضرت رسول(ص) پرسید: «منظور از احسان چیست؟» حضرت فرمود: «نیکو صحبت کردن؛ و آنچه از شما درخواست میکنند، برآوردهکردن، هر چند خودتان به آن نیازمند باشید.»[2]
شخصی نزد حضرت رسول(ص) آمد و عرض کرد: «افضل اعمال نزد خداوند چیست؟» حضرت(ص) فرمود: «محبوبترین عمل نزد پروردگار، نماز است.» آن مرد عرض کرد: «بعد از آن؟» فرمود: «محبت به والدین و جهاد فی سبیلالله.»[3]
شخصی خدمت پیغمبر اسلام(ص) آمد و عرض کرد: «حق والدین بر فرزند چیست؟» حضرت فرمود: «آنها را با اسم صدا نزند، جلوتر از آنها راه نرود، پیش از آنها ننشیند و کاری نکند که مردم، پدرش را لعنت کنند.»[4]
شفقنا- حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی ضمن بیان این مطلب که رضایت پدر و مادر تاثیر فراوانی در سعادت یا شقاوت فرزندان دارد، گفت: یک دعای پدر و مادر در حق فرزندان می تواند گره های زیادی را گشوده و درهای بسته را به روی شما باز کند.
به گزارش خبرنگار شفقنا، این مرجع تقلید در برنامه چشمه معرفت که در شبهای ماه مبارک رمضان از شبکه اول سیما پخش می شود، به مساله حقوق متقابل والدین و فرزندان اشاره و خطاب به جوانان اظهار داشت: اگر می خواهید در زندگی خوشبخت باشید و درهای سعادت به روی شما باز شود و دارای طول عمر باشید سعی کنید پدر و مادر را از خود راضی کنید.
او با بیان اینکه رضایت پدر و مادر تاثیر فراوانی در موفقیت و سعادت فرزندان دارد، گفت: برخی از هر طرف ضربه می خورند و هرکجا می روند با درهای بسته مواجه می شوند، اینها خبر ندارند که پدر و مادر از آنان ناراضی است. یک دعای پدر و مادر در حق فرزندان می تواند گره های زیادی را گشوده و درهای بسته را به روی شما باز کند.
آیت الله مکارم شیرازی تصریح کرد: برخی تصور می کنند اذیت و آزار پدر و مادر درست نیست ولی وقتی به روایات اسلامی بر می گردیم می بینیم یک ریزه کاری های عجیبی اینجاست؛ در روایات داریم شخصی خدمت پیامبر اکرم(ص) رسید و عرض کرد: یا رسول الله پدرم خانه ای را به من بخشیده، حالا آمده بازپس بگیرد. پیامبر فرمود: کار بسیار بدی کرده است و بعد فرمود: او کار بدی کرده اما تو مراقب باش، مبادا سر پدرت داد بزنی، اگر او داد زد، تو آرام صحبت کن، بلکه صدایت بلندتر از او نباشد.
او به حدیث دیگری از امام صادق(ع) اشاره کرد و گفت: پیشوای ششم شیعیان می فرماید: نگاه تند به پدر و مادر نکن مگر اینکه آن نگاه، نگاه شوق و محبت و عطوفت و اخلاص باشد، صدای خود را از آنها بلندتر نکن، اگر دست به روی تو بلند کردند، مبادا دست به روی آنها بلند کنی، اگر با پدر و مادر مشغول راه رفتن هستی جلوتر از آنها راه نرو، پشت سر آنها راه برو.
این مرجع تقلید با اشاره به آیه ۲۳ سوره اسرا ابراز داشت: اسلام اهمیت فراوانی به احترام گذاشتن پدر و مادر داده است به گونه ای که در این آیه بعد از پرستش پروردگار امر به ادای حق پدر و مادر شده است یعنی حق پدر و مادر همسنگ حق خداست.
او خاطرنشان کرد: مادامی که فرزندان توانایی دارند نباید پدر و مادر را از خانه بیرون کرده و به سرای سالمندان ببرند چون قرآن کریم می گوید در زمانی که اینها به سن بزرگسالی رسیدند و مشکل دارند، کمترین اظهار ناراحتی نباید به آنان گفت بلکه با سخن خوب و مملو از محبت با پدر و مادر باید سخن گفت.
آیت الله مکارم شیرازی ادامه داد: کسانی هستند که در زمان حیات پدر و مادر محبوب آنها اما بعد از وفات پدر و مادر، عاق آنها می شوند و عکس آن هم صادق است یعنی در زمان حیات پدر و مادر، عاق آنها و پس از وفات، محبوب آنها می شوند.
او تصریح کرد: برخی در حیات پدر و مادر عاق بود اما بعد از وفات پدر و مادر، دیون آنها را می پردازد، برای آنها یادبود می گیرد و سر مزار آنها می رود، این فرد که در زمان حیات عاق پدر و مادر بود، بعد از وفات آنها آمرزیده می شود. بنابراین باید محبوب والدین بود و احترام آنها محفوظ باشد تا مایه برکت عمر انسان و نجات دنیا و آخرت باشد.
شفقنا- صوت : سخنان تکان دهنده در باب حرمت پدر و مادر
مطالب مرتبط : احادیث و روایات ، سبک زندگی ، پدر و مادر
یکی از موضوعات مورد نظر خود را انتخاب کنید
گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران؛در مورد احترام به پدر و مادر در آیات و روایات خیلی سفارش شده است ما در اینجا فقط به بعضی نکات که نشاندهنده اهمیت احسان به پدر و مادر است اشاره میکنیم:
1. نیکی به پدر و مادر در کنار توحید:
«لا تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللَّهَ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً»،[1] «وَ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ لا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً»،[2] «أَلاَّ تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً»،[3] «وَ قَضى رَبُّکَ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِیَّاهُ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً»،[4] «یا بُنَیَّ لا تُشْرِکْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ».[5]
از این آیات معلوم میشود که عقوق والدین بعد از شرک به خدا در شمار بزرگترین گناهان و یا خود این از بزرگترین آنها است و از آن طرف هم معلوم میشود که واجبترین واجبها احسان به پدر و مادر است.[6]
2. احترام انبیاء نسبت به پدر و مادرشان:
از بعضی آیات این درس مهم را از انبیاء میآموزیم خداوند در مورد یحیی ـ علیه السلام ـ میفرماید: «وَ بَرًّا بِوالِدَیْهِ»[7] و در مورد عیسی میفرماید: «وَ بَرًّا بِوالِدَتِی وَ لَمْ یَجْعَلْنِی جَبَّاراً شَقِیًّا»[8] «خداوند مرا نسبت به مادرم نیکوکار قرار داده است و جبار و شقی قرار نداده است.
در سالهای آغاز بعثت پیامبر اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ بود. روزی آن حضرت: فرشی پهن فرموده بود و روی آن نشسته بود که در این موقع شوهر حلیمه به حضور آن حضرت آمد، پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ به یاد مهربانیهای او، برخاست و او را احترام زیادی کرد و گوشهای از فرش خود را گسترد و پدر رضاعی خود را روی آن نشاند طولی نکشید که مادرش حلیمه وارد شد، حضرت گوشه دیگر فرش را برای او پهن کرد و او را روی آن نشانید و محبت فراوانی به مادر رضاعی خود کرد.[9]
3. سفارش به همه مردم نسبت به تمام پدران و مادران:
در آیات به انسانها سفارش شده است که نسبت به پدر و مادر احترام و احسان کنند و نگفته است که ای مسلمانها به پدر و مادر خود احترام کنید «وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ حُسْناً».[10]
و از طرف مادران و پدران هم احترام آنها اختصاصی به پدران و مادران مسلمان ندارد بلکه هر کس که پدر و مادر است باید مورد احترام فرزندان قرار گیرد چون در آیات سخن از «والدین» است بدون هیچ قیدی به ایمان و اسلام.
«وَ إِنْ جاهَداکَ عَلى أَنْ تُشْرِکَ بِی ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما وَ صاحِبْهُما فِی الدُّنْیا مَعْرُوفاً».[11] در این آیه با آنکه پدر و مادر کافر هستند و فرزند را دعوت به کفر میکنند خداوند فقط در این مورد اجازه عدم اطاعت داده است امّا با این حال میفرماید: ولو اینکه آنها کافرند ولی با آنها در دنیا به طور شایستهای رفتار کن.
4. سفارش به فرزندان شده نه والدین:
در قرآن آیات زیادی تأکید بر رعایت حقوق پدر و مادر آمده است امّا به والدین نسبت به فرزندان سفارش کمتر میشود مگر در مورد نهی از کشتن فرزندان که یک عادت شوم و زشت در عصر جاهلیت بود. این هم به خاطر آن است که پدر و مادر به حکم عواطف نیرومندشان کمتر ممکن است فرزندان خود را فراموش کنند در حالی که زیاد اتفاق میافتد که فرزندان پدر و مادر خود را مخصوصاً در دوران پیری فراموش کنند.[12]
5. شکر والدین هم ردیف شکر خدا:
«أَنِ اشْکُرْ لِی وَ لِوالِدَیْکَ»[13] (به او توصیه کردم) که برای من و پدر و مادرش شکر به جا آور» همان طور که ملاحظه میشود در این آیه خداوند و شکر والدین در یک ردیف قرار گرفتهاند، لذا امام رضا ـ علیه السلام ـ میفرماید: خدا امر فرموده به شکرگذاری از خودش و برای والدین، پس اگر کسی والدین را شکر نکند خدا را هم نمیکند.[14]
6: تواضع و فروتنی نسبت به آنها آشکار باشد:
در آیه «وَ اخْفِضْ لَهُما جَناحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَهِ»[15] در رابطه با تواضع و فروتنی نسبت به پدر و مادر است. جناح به معنای پر و بال گستران است که کنایه از مبالعه در تواضع و خضوع زیانی و عملی است مثل جوجهای که بال و پر خود را باز میکند تا مهر و محبت مادر را تحریک کند و او را به فراهم ساختن غذا وادار سازد از اینکه در این آیه جناح مقید به «ذُل» شده استفاده میشود که انسان باید در معاشرت و گفتگو با پدر و مادرش طوری رفتار کند که پدر و مادر تواضع و خضوع او را احساس کنند و بفهمند که او را در برابر آنها خوار میکند و نسبت به ایشان محبت و مهر دارد.[16]
یکی از آثار مهم احترام و نیکی کردن به پدر و مادر:
الف) غفران الهی: خداوند در سوره اسراء بعد از آنکه دستور میدهد که نسبت به پدر و مادر نیکی و احترام و خضوع داشته باشید بعد از آن میفرماید: «ربکم اعلم بما فی نفوسکم ان تکونوا صالحین فانه کان للاوابین غفورا.»[17]
«خدا به آنچه در دلهای شما است از خود شما آگاهتر است اگر همانا در دل اندیشه صلاح دارید خدا هرکه را با نیت پاک به درگاه او تضرع و توبه کند البته خواهد بخشید.»
و یکی از آثار بیحرمتی به پدر و مادر گرفتار شدن به عذاب الهی است:
«والذی قال لوالدیه افٍ لکما اتعد اننی ان اخرج و قد خلت القرون من قبلی و هما یستغیثان الله ویلک ءامن ان وعدالله حق فیقول ما هذا الا اساطیر الاولین.»[18]
این آیه در مورد فرزند بی ایمان و حق نشناسی است که مورد عاق والدین واقع شده است و به پدر و مادر اف گفته و میگوید: «آیا به من وعده میدهید که من در روز قیامت مبعوث میشوم در حالی که قبل از من هم اقوامی بودند و مردند و هرگز مبعوث نشدند.» این پدر و مادر مؤمن در مقابل این فرزند تسلیم نمیشوند آنها فریاد می زنند و خدا را به یاری میطلبند که وای بر تو ای فرزند ایمان بیاور که وعده خدا حق است اما او همچنان لجاجت میکند و در مقابل پدر و مادر میگوید اینها چیزی جز افسانههای پیشین نیست.
از این آیه معلوم میشود این فرزند کاملا به پدر و مادر بی احترامی کرده و به حرف پدر و مادر گوش نداده بلکه حتی آنها را مسخره هم کرده است سرانجام کار چنین افرادی را در آیه بعد روشن میکند و میفرماید: اولئک الذین حق علیهم القول فی امم قد خلت من قبلهم من الجن و الانس انهم کانو خاسرین.[19]
آنها کسانی هستند که عذاب الهی در باره آنها حتمی است و همراه با اقوام کافر از جن و انس که قبلا از آنها بوده گرفتار مجازات دردناک میشوند و اهل دوزخاند.[20]