در تعقیبات مخصوص به هر نماز، هنگامی که نماز ظهر را به پایان رساندی ده مرتبه مى گویى:
بِاللَّهِ اعْتَصَمْتُ وَ بِاللَّهِ أَثِقُ وَ عَلَى اللَّهِ أَتَوَکَّلُ
به خدا متوسل مى شوم و به او اعتماد دارم و بر او در هر کار توکل مى کنم.
(مفاتیح الجنان)
جزء اول قرآن
طریق دعا و طلب حاجت از حق تعالی این است که، شخص پس از آن که حمد و ثناء حق را بجای آورد، انتخاب نماید از اسماء الحسنی آنچه را که مناسب مطلوب و مقصود وی است.
مثلاً اگر مقصود، وسعت روزی باشد، بایستی ذکر او از اسماء الحسنی، الرزّاق، الوّهاب، الجواد، المغنی، المنعم، المعطی، الکریم، الواسع، مسبب الاسباب و المنّان باشد.
و اگر مقصودش آمرزش و توبه است، باید ذکر او التوّاب، الرحمن، الرّحیم، الرؤوف، العطوف، الصبور، الشکور، الغفور، الستّار، الغفّار، المحسن، المجمل، المنعم و المفضل باشد.
و اگر مقصود او انتقام از دشمن است باید ذکر او مثل العزیز، الجبّار، القهّار، المنتقم، و امثال آن باشد.
و اگر مطلوب او علم است ذکر او مثل العالم، الفتّاح، الهادی المرشد، المعزّ، الرافع و مانند آن باشد.(1)
«الاحد»
کسی که در خلوت بعد از ریاضت 1000 مرتبه "الاحد" بگوید، فرشتگان را در اطراف خود مشاهده نماید و چنان می نماید که فرشتگان با وی همراهند.(2)
«الواحد»
"الواحد" برای الفت و انس و عزّت بین اقران و نزدیکان فائده عظیم دارد، عدد مکتوبه اش 19 است.(3)
