شهادت حضرت عبد العظیم حسنی (علیه السلام ) تسلیت باد
در سال 252 یا 255 ه.ق حضرت ابوالقاسم عبد العظیم حسنى فرزند عبد الله بن على بن حسن بن زید بن حسن بن على بن ابى طالب (علیهم السلام ) وفات یافته است . روز وفات او را نیمه شوال نوشته اند. ایشان از مشاهیر علما و از ثقات و فضلاى محدثین است که در زهد و ورع زبانزد خاص و عام بوده و از امام جواد و امام هادى (علیهم السلام ) روایت نقل کرده است . کتاب «خطب امیرالمؤمنین (علیه السلام)» و کتاب «الیوم و اللیلة » از آثار آن بزرگوار است . جلالت و عظمت شأن آن بزرگوار از عرضه عقایدش خدمت امام زمانش حضرت هادى (علیه السلام ) و تأیید آن حضرت درباره آنها به وضوح پیداست .
ایشان به طور ناشناس وارد رى شد و از ترس بنى عباس در ساربانان در خانه یکى از شیعیان زندگى مى کرد. تا هنگام وفات کسى متوجه نشد آن بزرگوار کیست ، تا اینکه بعد از وفات خواستند آن بزرگوار را غسل دهند نوشته اى در لباس او یافتند که نسب شریف خود را در آن نوشته بود. مرقد مطهرش در شهر رى مشهور است .
پدر آن حضرت ، عبدالله مشهور به «عبدالله قافه» است. «قافه» نام مکانى بود که جناب عبدالله از طرف پدربزرگش جناب حسن بن زید حاکم آنجا بود.
همسر حضرت عبدالعظیم ، خدیجه دختر قاسم بن حسن بن زید بن حسن بن على بن ابى طالب (علیهم السلام ) است . بعضى امامزاده قاسم شمال تهران را پدر خدیجه همسر حضرت عبدالعظیم مى دانند.
دختر آن حضرت سلمى است که حضرت عبدالعظیم (علیه السلام ) او را به عقد محمد بن ابراهیم بن ابراهیم بن حسن بن زید بن حسن بن على بن ابىطالب (علیهم السلام ) در آورده و ثمره این ازدواج سه پسر به نام هاى عبدالله و حسن و احمد بود.
