ایام حزن فاطمیه و شهادت دخت نبی اکرم (ص) ، حضرت فاطمه زهرا (س) بر همه شیعیان و مسلمانان تسلیت باد
زهرا زهرا أغیثینی... حاج میثم مطیعی التماس دعا
زهرا زهرا أغیثینی... حاج میثم مطیعی التماس دعا
بر خاتم انبیا محمد(ص) صلوات
حتما روشن کنید تا شاد بشید
بیست و چهارم ماه ذى الحجّه، یادآورِ دو خاطره مهمّ تاریخى در اسلام است:
روزى است که امیر مؤمنان على(علیه السلام) در آن روز، در حال رکوع انگشتر خود را به سائل فقیر عنایت کرد; این عمل خالصانه و ایثارگرانه امیر مؤمنان(علیه السلام) به قدرى پرارزش بود که آیه 55 سوره مائده در شأن آن نازل شد:
همانا سرپرست و ولىّ شما تنها خداست و پیامبر او و آنها که ایمان آورده اند; همانها که نماز را برپا مى دارند و در حال رکوع، زکات مى دهند!»(1)
جا دارد که مؤمنان با یادآورى این خاطره مهم و تفسیر آیه شریفه، و ذکر مناقب و فضایل امیرمؤمنان(علیه السلام)این روز را گرامى دارند و خود نیز در تصدّق و انفاق به فقرا و نیازمندان، به آن حضرت تأسّى جویند.
پس از گفتگوى فراوان نصاراى نجران با رسول خدا(صلى الله علیه وآله) درباره حضرت مسیح(علیه السلام) سرانجام علماى نصارا از پذیرفتن حق خوددارى کردند و کار به مباهله کشیده شد. (مباهله یعنى نفرین کردن دو نفر نسبت به یکدیگر که هرکس ناحق مى گوید گرفتار مجازات الهى شود).
براین امر توافق شد که در چنین روزى مسیحیان نجران با رسول خدا «مباهله» نمایند و نفرین کنند که هر گروه و جمعیّتى که ناحق مى گوید، رسوا و مجازات شود.
خداوند طبق آیه 61 سوره آل عمران به پیغمبر(صلى الله علیه وآله) فرمود:
پیرو این دستور الهى، رسول خدا(صلى الله علیه وآله) در حالى که فرزندش حسین(علیه السلام) را در آغوش داشت و دست حسن(علیه السلام) را در دست گرفته بود و على و فاطمه(علیهما السلام) نیز همراه او بودند، به سمت محلّ مباهله حرکت کرد. نصارا، چون چنین جمعیّتى و نشانه هایى را از نزدیک شدن کیفر الهى دیدند، وحشت کردند و از «مباهله» منصرف شدند و حاضر به پذیرفتن جزیه گردیدند.(3)
این داستان نشانه دیگرى از عظمت اهل بیت(علیهم السلام) و حقّانیّت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) و دین اسلام است.
بنابراین، بسیار شایسته است مسلمانان در چنین روزى، با یادآورى و آگاهى بیشتر از این جریان، عظمت و بزرگى رسول خدا و اهل بیت پاکش را به خاطر آورند و بر معرفت خویش نسبت به آنان بیفزایند، و به شکرانه آن به نیازمندان انفاق کنند.
به هر حال، این روز، روز باعظمتى است که چند عمل براى آن نقل شده است:
1ـ این روز را به شکرانه این برکات بزرگ، روزه بدارد.(4)
2ـ غسل کند و بهترین لباسش را بپوشد و خود را معطّر نماید.(5)
3ـ نیم ساعت قبل از ظهر، دو رکعت نماز بخواند; در هر رکعتى یک مرتبه سوره «حمد» و ده بار سوره «قل هو اللّه احد»، ده بار «آیة الکرسى» و ده بار سوره «انّا انزلناه» را بخواند.
در روایتى از امام صادق(علیه السلام) براى این نماز پاداش فراوانى ذکر شده است.(6)
4ـ دعاى روز «مباهله» را بخواند که از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است و آن چنین است:
سلام عید سعید فطر بر شما و همه مسلمانان جهان مبارک باشه
از همه عزیزان التماس دعا
دولت غاصب صهیونیستی باید محاکمه شود
در قضیهی فلسطین آن چه که جلوی چشم همهی دنیاست، جنایت نسلکشی رژیم غاصب است. این را همهی دنیا دارند مشاهده میکنند. مسئولین بعضی از کشورها که با مسئولین کشورما صحبت کردند در دفاع از رژیم غاصب صهیونیستی اعتراضشان این بوده که چرا فلسطینیها غیرنظامیها را کشتند. اولاً این حرف خلاف واقع است. یعنی اصلاً اینها که در شهرک و اینها هستند غیرنظامی نیستند. همهشان مسلحاند. حالا گیرم، غیرنظامی. چه تعداد غیرنظامی کشته شدند. صد برابر آنها الان دارد این رژیم غاصب از زن و بچه و پیر و جوان میکشد، غیرنظامی که در این ساختمانهای غزه نظامیها که ساکن نیستند. نظامیها جاهای خودشان هستند میدانند هم آنها. اینها همه مردماند. مراکز پرجمعیت را انتخاب میکنند و میزنند. چند هزار تا حالا کشته دادند فلسطینیها در غزه، در همین چند روز. این جنایت جلوی چشم همهی مردم دنیاست. اینها باید محاکمه بشوند. دولت غاصب رژیم صهیونیستی امروز قطعاً باید محاکمه بشود.
دولت آمریکا هم بایستی مسئولیت خودش را در این قضیه بشناسد
آنها باید محاکمه بشوند، دولت آمریکا هم بایستی مسئولیت خودش را در این قضیه بشناسد. آن طوری که اطلاعات متعدد به ما میگوید سیاست جاری این روزها یعنی همین هفتهی اخیر داخل رژیم صهیونیستی را آمریکاییها دارند تنظیم میکنند، یعنی سیاستگذار آنها هستند. کارهایی که دارد انجام میگیرد سیاست آمریکاییهاست. آمریکاییها مسئولیت خودشان را مورد توجه قرار بدهند، مسئولند. بمبارانها باید فوراً قطع بشود. ملتهای مسلمان عصبانیاند. جدّاً عصبانیاند. نشانههایش را شما دارید میبینید، اجتماعات گروههای مردم، نه فقط در کشورهای اسلامی، در لسآنجلس، در هلند، در فرانسه، در کشورهای اروپایی، در کشورهای غربی، مردم اجتماعات میکنند، مسلمان و غیرمسلمان.
مسلمانان عصبانی هستند
پیامبر خدا (ص): روز غدیر خم ، بزرگترین اعیاد امت من است.
به گزارش ایسنا، مرکز اطلاع رسانی فلسطین به نقل از منابع محلی اعلام کرد، هزاران فلسطینی با عبور از ایستهای بازرسی و موانع نصب شده در مبادی ورودی شهر قدس و کوچههای قدس قدیمی توانستند خود را به مسجد الاقصی برسانند و در شکوهی تمامتر نماز جمعه را در این مکان مقدس به جای آورند.
نمازگزاران فلسطینی از جای جای کرانه باختری و بیت المقدس و سرزمینهای اشغالی ۱۹۴۸ به مسجدالاقصی آمده بودند.
این اقدام در حالی صورت میگیرد که نزدیک به ۱۵۰۰ تن از نیروهای پلیس و یگان مرزبانی رژیم صهیونیستی در بخشهای مختلف شهر قدس مستقر شده بودند و تدابیر امنیتی شدیدی در آنها به اجرا گذاشته بودند.
نیروهای ارتش و پلیس و یگان مرزی رژیم صهیونیستی با ایجاد ایستهای بازرسی سیار و موانع بتنی در خیابانهای قدس مانع از تردد خودروهای فلسطینی میشدند.
مسئولان رژیم صهیونیستی اعلام کرده بودند که فقط به فلسطینیان بالای ۴۰ سال ساکن کرانه باختری اجازه ورود به قدس را خواهند داد.
شیخ محمد حسین، خطیب مسجد مبارک الاقصی در جریان ایراد خطبههای نماز جمعه به فلسطینیان ساکن کرانه باختری و سرزمینهای اشغالی ۱۹۴۸ که توانسته بودند با عبور از ایستهای بازرسی خود را به قبله نخست برسانند، سلام و درود نثار کرد.
وی با بیان اینکه فلسطین به ملت فلسطین و امت اسلام تعلق دارد، به روان پاک شهدای فلسطین؛ به ویژه شهدای تظاهرات بازگشت سلام و درود فرستاد.
وی در بخش دیگر خطبههای نماز جمعه ضمن اشاره به انتقال سفارت آمریکا از تلآویو به قدس، گفت که این اقدام با تمامی قوانین بین المللی تضاد دارد.
وی یادآور شد: قدس با تمامی مقدساتش و در راس آنها مسجد مبارک الاقصی شهر اسلام و قرآن و پایتخت ابدی و معنوی فلسطین و تمامی مسلمانان باقی خواهد ماند.
خطیب مسجد مبارک الاقصی خواستار یکپارچگی مسلمانان در مصاف با طرح های استعمارگرانه دشمنان علیه آرمان فلسطین شد.
انتهای پیام
اگر خود کاخ سفید را هم به فلسطین منتقل کنید ما آن را خراب می کنیم و قدس را آزاد خواهیم کرد ان شاءالله.
حضرت آیت الله خامنهای رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح امروز (سهشنبه) در ابتدای جلسه درس خارج فقه با اشاره به حوادث فاجعهآمیز میانمار، از سکوت و بیعملی مجامع جهانی و مدعیان حقوق بشر در قبال این فجایع بهشدت انتقاد کردند و با تأکید بر اینکه راه حل این قضیه اقدام عملی کشورهای مسلمان و فشار سیاسی و اقتصادی به دولت بیرحم میانمار است، خاطرنشان کردند: جمهوری اسلامی باید علیه ظلم در هر نقطه از جهان، صریح و شجاعانه، اعلام موضع کند.
حضرت آیت الله خامنهای، تقلیل فاجعه میانمار به یک درگیری مذهبی بین مسلمانان و بوداییها را نادرست خواندند و افزودند: البته ممکن است در این حادثه تعصب مذهبی تأثیر داشته باشد اما این قضیه، یک قضیه سیاسی است، زیرا مجری آن، دولت میانمار است و در رأس آن دولت نیز زنی بیرحم قرار دارد که برنده جایزه صلح نوبل بوده و با این اتفاقات، در واقع، مرگ جایزه صلح نوبل رقم خورد.
ایشان افزودند: این فجایع در مقابل چشم کشورها و دولتهای اسلامی و مجامع جهانی و دولتهای ریاکار و دروغگوی مدعی حقوق بشر از سوی دولت بیرحم میانمار، در حال رخ دادن است.
رهبر انقلاب اسلامی با انتقاد از اکتفا کردن دبیرکل سازمان ملل به محکوم کردن جنایات در میانمار افزودند: مدعیان حقوق بشر که گاهی برای مجازات یک مجرم در یک کشور، جنجال و هیاهو میکنند، در مقابل کشتار و آواره شدن دهها هزار نفر از مردم میانمار، هیچ عکسالعملی نشان نمیدهند.
حضرت آیت الله خامنهای با تأکید بر لزوم ورود و اقدام عملی دولت های اسلامی، گفتند: البته منظور از اقدام عملی، لشکرکشی نیست بلکه باید فشار سیاسی، اقتصادی و تجاری خود را بر دولت میانمار افزایش دهند و علیه این جنایات در مجامع جهانی فریاد بکشند.
ایشان تشکیل کنفرانس سازمان همکاری اسلامی با موضوع فجایع میانمار را ضروری خواندند و خاطرنشان کردند: دنیای امروز، دنیای ظلم است و جمهوری اسلامی باید این افتخار را برای خود حفظ کند که علیه ظلم در هر نقطه از جهان، چه در مناطق اشغالی توسط صهیونیستها، چه در یمن و بحرین و چه در میانمار، موضع صریح و شجاعانه خود را اعلام کند.
رد پای آمریکایی ها در نسل کشی مسلمانان در میانمار : (اوباما و کلینتون )
به گزارش ـ مدافعون ـ نیروهای ارتش سوریه و مجاهیدن مقاومت امروز دوشنبه 22 آذرماه توانستند که مناطق "الصالحین" و "الشیخ سعید" را در شهر حلب از دست گروه های تروریستی آزاد کنند.
یکی از حادثههایی که در آیات متعدد قرآن به فرازهایی از آن حادثه اشاره شده،[1] ماجرای جنگ بدر است که نخستین جنگ بزرگ مسلمانان با کفار قریش بود که شخص پیامبر در آن شرکت نمود و فرماندهی جنگ را در دست داشت. مسلمانان در این جنگ ضربة سختی بر دشمن وارد کردند. در آیات 45 و 46 سورة انفال شش دستور نظامی ذکر شده که در جنگ بدر موجب پیروزی مسلمانان گردید، که اگر مسلمانان در سایر جنگها رعایت کنند، پیروزی از آنِ آنها است، که در ذیل ذکر خواهد شد.
این پیروزی، بسیار عجیب بود، چرا که تعداد مسلمانان کمتر از یک سوم تعداد دشمن بود، تجهیزات آنها، قابل مقایسه با تجهیزات جنگی دشمن نبود، لطف سرشار الهی نصیب مسلمانان شد، چنان که در آیة 26 انفال میخوانیم:
«وَ اذْکُرُوا إِذْ أَنْتُمْ قَلِیلٌ مُسْتَضْعَفُونَ فِی الْأَرْضِ تَخافُونَ أَنْ یتَخَطَّفَکُمُ النَّاسُ فَآواکُمْ وَ أَیدَکُمْ بِنَصْرِهِ...؛ به خاطر بیاورید هنگامی که شما گروهی کوچک و اندک و ضعیف، در روی زمین بودید، آن چنان که میترسیدید مردم شما را بربایند، ولی خدا شما را پناه داد و یاری کرد...»
جنگ بدر در سال دوم هجرت رخ داد، و موجب شکست مفتضحانة دشمن گردید. در این جا نظر شما را به خلاصهای از این نبرد قهرمانانه جلب میکنیم:
«بدر» منطقة وسیعی است که دارای چاههای آب بوده و همواره کاروانها در آن جا توقف میکردند و از آبهای آن بهرهمند میشدند.
بدر در جنوب غربی مدینه بین مدینه و مکه قرار گرفته و از این رو آن را بدر میگویند که نام صاحب آبهای آن «بدر» بوده است.
علت این جنگ این بود که: در ماه جمادی الاول سال دوم هجرت به پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ خبر رسید که «کرز بن جابر» با گروهی از قریش تا سه منزلی شهر مدینه آمده و شتران پیامبر را با چهار پایان افراد دیگر به غارت برده و به محصولات مدینه آسیب زدهاند. رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ بیدرنگ پرچم جنگ را به علی ـ علیه السلام ـ سپرد، آن حضرت با جمعی از مهاجران به تعقیب آنها رفتند تا به چاه بدر رسیدند و سه روز هم در آن جا توقف کردند، هر چه جستجو کردند، کسی را نیافتند سپس به مدینه برگشتند (این غزوه را غزوة بدر اولی یا بدر صغری گویند).
از طرفی کفار، اموال مهاجران را در مکه، مصادره کرده بودند، و به طور کلی میخواستند، مسلمانان را در مدینه در فشار محاصرة اقتصادی قرار دهند، و روشن است که اگر این فشار ادامه مییافت، دست کم جلو توسعه و گسترش اسلام گرفته میشد.
پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ برای شکستن این محاصره، تدابیری اندیشید، بزرگترین تدبیرش این بود که عبور کاروانهای تجارتی مشرکان مکه را قدغن کند.
چهل نفر از مسلمانان را تحت فرماندهی حضرت حمزه که قهرمان رزم آوری بود، برای کنترل مسیر کاروانها فرستاد. پیامبر بیست شتر در دسترس آنها قرار داد. این چهل نفر تحت فرماندهی حمزه، به منطقهای بین مدینه و دریای سرخ که راه عبور کاروانهای مکه بودند رفتند و از آن جا نگهبانی نمودند، منطقهای که 130 کیلومتر عرض داشت و کاروانهای مکه چارهای نداشتند جز این که از آن عبور کنند. چند روز گذشت دیدند کاروانی نمایان شد، وقتی کاروان نزدیک آمد معلوم شد که کاروان قریش است که سیصد نفر همراه کاروان میباشد، حمزه اعلام جنگ کرد، ولی کفار که از دلاوریها و شجاعت حمزه اطلاع داشتند، پیشنهاد صلح کردند، حمزه نیز مصلحت امر را بر صلح دانسته، و جنگ واقع نشد. (این ماجرا را سریه حمزه گویند.)
چند هفته از این ماجرا گذشت. از گزارش گزارشگران اسلام که با دقت و هوشیاری مراقب عملیات دشمن بودند، معلوم بود که دشمن دست بردار نیست، و در فکر تدارک جنگ و ادامة محاصره اقتصادی و... است و پی فرصت میگردد.
در این شرایط به پیامبر چنین گزارش رسید: «کاروان بزرگی همراه دو هزار شتر (و به نقلی هزار شتر) که پنجاه هزار دینار کالا حمل میکند به سرزمین مدینه نزدیک شده و به طرف مکه میرود و رئیس این کاروان، ابوسفیان است، و چهل نفر از آن نگهبانی میکنند، و اکثر مردم مکه در آن کالاهای تجارتی شرکت دارند.»
پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ به اصحاب رو کرد و فرمود: «این کاروان قریش است به سوی آن بروید، شاید خدا به این وسیله در کار شما گشایشی بدهد.»
طولی نکشید 313 نفر از مسلمانان در رمضان سال دوم هجرت همراه پیامبر از مدینه به سوی بدر حرکت کردند که 77 نفرشان از مهاجران بودند و بقیه از انصار، و جمعاً هفتاد شتر و سه اسب بیشتر نداشتند.
ابوسفیان توسط جاسوسهایش از تصمیم پیامبر و مسلمانان آگاه شد. دو کار به نظرش رسید یکی این که فردی را از بیراهه به طور سریع به مکه بفرستد و مردم مکه را از، در خطر قرار گرفتن کاروان خبر دهد، دوم کاروان را از بیراهه به طرف مکه ببرد.
«ضمضم» پیام رسان ابوسفیان به مکه شتافت و مشرکان مکه را از ماجرا مطلع کرد، طولی نکشید که حدود هزار نفر با ساز و برگ کامل نظامی برای نجات کاروان از مکه خارج شدند.
ابوسفیان که میدانست تا رسیدن قوا از مکه، قطعاً مورد هجوم مسلمانان قرار خواهد گرفت، مسیر راه را عوض نمود و از بیراهه فرار کرد و کاروان را به مکه رساند.
خبر فرار کاروان به سپاه مکه رسید. سران سپاه در مورد جنگ نظریات مختلف داشتند، نظر عدهای این بود که چون کاروان نجات یافته برگردیم، ولی عدهای اصرار داشتند که به حرکت ادامه بدهند.
ابوجهل طرفدار جنگ بود و افراد را تحریک میکرد. سرانجام تصمیم به جنگ گرفتند. پیامبر با 313 نفر از مسلمانان در بدر بودند که خبر فرار ابوسفیان با کاروانش به حضرت رسید، از طرفی گزارشگران گزارش دادند که لشکر دشمن تا پشت تپه بدر آمده است. شبی که فردایش جنگ بدر واقع شد مسلمانان تمام شب را بیدار بودند و در پای درختی تا صبح به نماز و دعا اشتغال داشتند.
صبح روز جمعه هفده رمضان بود که سپاه قریش با تجهیزات کامل جنگی از پشت تپه به دشت بدر سرازیر شدند، هنوز در میان قریش، اختلاف نظر در مورد جنگ وجود داشت، اما یک موضوع جنگ را حتمی کرد و آن این که:
یکی از سپاهیان قریش به نام «اسود مخزومی» که مردی خشن بود، چشمش به حوضی که مسلمانان درست کرده بودند افتاد، تصمیم گرفت یکی از این سه کار را انجام دهد، یا از آب حوض بنوشد یا آن را ویران کند و یا کشته شود، به دنبال این تصمیم از صف مشرکان بیرون تاخت و تا نزدیک حوض رسید، در آن جا با حضرت حمزه افسر رشید اسلام روبرو شد، حمزه یک ضربت به پای او زد که پایش از ساق جدا شد، در عین حال میخواست با حرکت سینه خیز، خود را به آب حوض برساند و از آن بنوشد، حمزه با زدن ضربه دیگر او را در آب کشت.
به دنبال این حادثه، به رسم دیرینة عرب، جنگ تن به تن شروع شد.
سه نفر از شجاعان دشمن به نامهای: «عتبه» و برادرش «شَیبُه» (از فرزندان ربیعه) و سومی ولید (فرزند عتبه) به میدان آمدند و مبارز طلبیدند.
سه نفر از انصار در صف مسلمانان در میدان تاختند، ولید آنها را شناخت، گفت: «شما اهل مدینه هستید به شما کاری نداریم، کسانی که از اقوام ما هستند باید به جنگ ما آیند.»
رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ پسر عموهایش عْبیده و علی ـ علیه السلام ـ و عمویش حمزه را به میدان فرستاد. به مناسبت سن، علی ـ علیه السلام ـ با ولید، حمزه با شیبه و عبیده با عتبه به جنگ پرداختند.
طولی نکشید که علی و حمزه رقیبان خود را از پای در آوردند، ولی عبیده کاری از پیش نبرد. هر دو ضربتی به هم زدند. علی ـ علیه السلام ـ پیش دستی کرد و عتبه را کشت، به این ترتیب در حملة اول، مشرکان به سوگ سه نامور شجاعشان نشستند.
پس از آن «عاص بن سعید» برای مبارزه با علی ـ علیه السلام ـ به میدان تاخت. علی ـ علیه السلام ـ او را نیز کشت، سپس حنظله پسر ابوسفیان و طعیمه و نوفل به میدان تاختند، علی ـ علیه السلام ـ آنها را نیز یکی پس از دیگری کشت، و پیوسته مبارزانی به میدان میآمدند و کشته میشدند.
سرانجام جنگ با پیروزی اسلام و شکست دشمن پایان یافت و از مسلمانان چهارده یا بیست و دو نفر به افتخار شهادت رسیدند.
از کفار، هفتاد نفر کشته شدند و هفتاد نفر اسیر گشتند، 35 یا 36 نفر از کشتهشدگان، بر اثر ضربات پرچمدار اسلام در این جنگ یعنی علی ـ علیه السلام ـ به هلاکت رسیدند، بسیاری از کشتهشدگان از سران شرک مانند ابوجهل، ولید بن عتبه، حنظلة بن ابوسفیان، عتبه و شیبه و... بودند.[2]
آری ابوجهل محرک اصلی جنگ و فرماندة دشمن که با غرور و تکبر سوگند یاد کرد تا با سپاهش به سرزمین بدر آید و سه روز در آن جا بماند و به سلامتی نجات کاروان، شراب بنوشد و خوانندگان بنوازند و شترانی ذبح کرده و غذای گستردهای به راه اندازد، و صدای عربدة پیروزی و غرورش را به گوش جهانیان برساند، مفتضحانه در این جنگ شکست خورد. چوپان پیر و ضعیفی به نام عبدالله بن مسعود، سر او را از بدن جدا کرد و به نخی بست و آن را کشان کشان نزد پیامبر آورد.
به جای جامهای شراب، جامهای مرگ نوشیدند و در عوض خوانندگان، نوحه گرانشان به نوحه پرداختند.
شش دستور پیروزی
آیاتی از طرف خدا در این زمینه نازل شد و شش دستور مهم به مسلمانان داد. مسلمانان با به کار بردن آن شش دستور، این چنین دشمن را مفتضحانه تار و مار کردند، و اگر ما نیز امروز آن شش دستور را اجرا کنیم، حتماً به پیروزی نائل میشویم.
آن آیات عبارتند از آیه 45 و 46 و 47 سورة انفال که میفرماید:
«ای کسانی که ایمان آوریدهاید هنگامی که با گروهی در میدان نبرد روبرو میشوید (این شش دستور را رعایت نمایید):
1. ثابت قدم باشید.
2. خدا را فراوان یاد کنید تا پیروز گردید.
3. از فرمان خدا و پیامبرش اطاعت کنید.
4. نزاع و کشمکش نکنید (اتحاد را حفظ کنید) تا سست نشوید و شوکتتان بر باد نرود.
5. استقامت کنید چرا که خداوند با استقامت کنندگان است.
6. و مانند آنها نباشید که از روی غرور و هواپرستی و خودنمایی (یعنی ابوجهل و همراهان او) به میدان (بدر) آمدند تا مردم را از راه خدا باز دارند، خداوند به آن چه عمل میکنند آگاه است.»
[1]. سورة انفال، آیات 5 تا 51 ـ سورة بقره آیة 217 و 218.
[2]. اقتباس از کحل البصر؛ اعلام الوری؛ ناسخ التواریخ هجرت، ج 1؛ تاریخ طبری، ج 2، ص 270 به بعد؛ ارشاد مفید، ص 32 و...
آن چیزی که مساجد ما به آن احتیاج دارند یک طرح اساسی و الگوی مستند و اجرایی جهت شیوه مدیریت مسجد و نحوه ارتباط و هماهنگی بین متولیان امور مسجد و نمایندگان آنها است.
یعنی:
اداره اوقاف = هیئت امنا و خادم مسجد
اداره ارشاد = کانون فرهنگی و هنری
سازمان تبلیغات = انتخاب امام جماعت و اجرای برنامه های فرهنگی (جدا از تشکیلات کانون )
بسیج = پایگاه مقاومت و برنامه های آن
مسکن و شهرسازی = اهدای زمین و کمک به ساخت مساجد و ارائه نقشه های مهندسی که بعضا با مسائل اسلامی و نحوه استفاده از فضا تناقض دارد.
و هیئت های مذهبی و عزاداری که با مجوز یا بدون مجوز در فضای مسجد فعالیت می کنند
تشکل های خودجوش مثل مهد قرآن و نظایر آن
خلاصه ما باید با یک تحقیق پژوهشی و جامع بر اساس مساجد کوچک و بزرگ و تفکیک محیط های شهری و روستایی و فرهنگ های استانها و محل های مختلف و ... یک یا چند الگوی مدیریت مسجد ارائه بدهیم تا تعامل این واحدها و سازمانهای حامی آنها باعث ایجاد اختلاف در مسجد و عدم هماهنگی در اجرای برنامه ها و تداخل برنامه ها و جلوگیری از کارهای موازی ، و اداره امور اداری و مالی و بهداشت تاسیسات مسجد و ... نگردیده و بلکه با تعیین جایگاه هرکدام و همکاری صحیح آنها به ییشرفت برنامه های مساجد و ایفای نقش آن در گسترش فرهنگ اسلامی و انقلابی جامعه کمک کرد.
بنده قدری در این زمینه کار کرده ام و الگوهایی تهیه کرده ام که در صورت موافقت حاضرم با همکاری استادان در تهیه چنین الگویی همکاری نمایم.