حق و حقوق کارکنان فقط پول نیست!

جبران خدمات تنها حقی نیست که کارکنان به ازای کار در سازمان از آن برخوردار می‌شوند. قرارداد استخدامی نوعی توافق رسمی و روان‌شناختی است که میان کارکنان و سازمان یا شرکت مشخصی انعقاد می‌شود. به موجب این قرارداد تکالیفی برعهده کارکنان گذاشته می‌شود و آن‌ها در قبال انجام این تکالیف و وظایف، حقوق و دستمزد و مزایا دریافت می‌کنند.

 

هر فردی برای کار در سازمان و شرکت، از حقوقی برخوردار است که در سال‌های اخیر مجموعه مهم‌ترین این حقوق در اسنادی تحت عنوان «منشور حقوق کارکنان» می‌آید.

مفاد منشور حقوق کارکنان از سازمانی به سازمان دیگر و از شرکتی به شرکت دیگر متفاوت است. اما برای مثال، در زیر به برخی از مواردی که در این منشور می‌آید اشاره می‌کنیم.

•کارکنان در خصوص ارائه خدمات مطلوب و مفید حق دارند که در محیطی آرام و امن فعالیت کنند.

•کارکنان حق برخورداری از رفتار محترمانه از سوی مدیران و مشتریان سازمان را دارند.

•کارکنان در خصوص امنیت روحی و جسمی از حقوق مشخصی برخوردارند.

•کارکنان در انجام وظایف خود و در چارچوب قوانین، حق دارند از استقلال کاری برخوردار باشند.

•کارکنان از حق اظهار نظر، پیشنهاد و انتقاد در راستای بهبود مستمر کیفیت فعالیت‌های سازمان برخوردار هستند.

•کارکنان حق مشارکت در تصمیم‌سازی‌های سازمان در راستای تحقق رسالت و اهداف دارند.

•کارکنان دارای حق امنیت شغلی هستند.

•کارکنان درخصوص رسیدگی به مسائل و مشکلات شغلی‌شان از سوی مسئولان ارشد سازمان از حقوق لازم برخوردار هستند.

•کارکنان حق استفاده از انوع مرخصی‌های استحقاقی سالانه، استعلاجی، و ساعتی را دارند.

•کارکنان حق دارند در خصوص تازه‌های مرتبط با فعالیت حرفه‌ای‌شان از آموزش‌های لازم بهره‌مند شوند.

هرچند موارد فوق، همه حقوقی نیست که کارکنان در سازمان و یا شرکت خود از آن‌ها برخوردار هستند، اما رعایت حتی بخشی از این حقوق مهم نیز در بسیاری از ادارت ، سازمان‌ها و شرکت‌ها محقق نشده یا با چالش‌های اساسی روبرو است. با این وجود سازمان‌ها باید متوجه این نکته باشند که رعایت حقوق کارکنان، انگیزه آن‌ها برای بهبود عملکردشان را بالا خواهد برد و آن‌ها را برای ماندن در سازمان ترغیب خواهد کرد.

زندگی نامه آیت الله سید ابراهیم رئیسی

زندگینامه حجت‌الاسلام و المسلمین سیدابراهیم رئیسی

 

تولد و خانواده

سید ابراهیم رئیسی در سال 1339 هجری شمسی در خانواده‌ای روحانی در محله نوغان مشهد مقدس دیده به جهان گشود. پدرش از روحانیون مشهد و جدّ مادری اش هم روحانی بود.. ایشان از سادات حسینی (ع) است و نسب‌اش از هر دو سو به امام زین العابدین، علی ابن الحسین علیهما‌السلام می‌رسد. ایشان پنج ساله بود که پدر بزرگوارش به رحمت ایزدی پیوست.

تحصیلات 

پس از پایان تحصیلات ابتدایی در مدرسه جوادیه، طریق پدر را در پیش گرفت و وارد عرصه طلبگی و دروس حوزوی شد. ابتدا وارد مدرسه نواب شد و مدت کوتاهی در آنجا به تحصیل پرداخت و سپس برای گذراندن مقدمات شامل ادبیات، منطق، معانی و بیان به مدرسه علمیه آیت‌الله موسوی‌نژاد رفت.

ایشان بنابر تأکید و سنت آیت‌الله موسوی‌نژاد، در همان اوان طلبگی و از سال سوم، تدریس به طلبه های تازه وارد را آغاز کرد .تحصیل ایشان در مدرسه آیت الله موسوی نژاد  تا سال 1354 ادامه یافت تا آنکه در این سال، به توصیه برادر بزرگ خود، تصمیم گرفت برای ادامه تحصیلات به شهر مقدس قم برود. 

حقوق عالم و دانشمند

امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمودند:

عالم حقوق زیادى بر عهده شما مردم دارد،

مِنْ حَقِّ الْعَالِمِ أَنْ لَا تُکْثِرَ عَلَیْهِ السُّؤَال بیش از اندازه از او سؤال نکنى؛

وَ لَا تَسْبِقَهُ فِی الْجَوَابِ در پاسخ گفتن به سؤ ال دیگران بر او سبقت نگیرى؛

وَ لَا تُلِحَّ إِذَا أَعْرَضَ  اگر نخواست پاسخ سؤ ال را بدهد ،اصرار بر پاسخگوئى نکنى؛

وَ لَا تَأْخُذَ بِثَوْبِهِ إِذَا کَسِلَ هنگامى که از سؤ ال و جواب خسته شد، گوشه لباس او را نگیرى که به سؤ ال من پاسخ دهید؛

وَ لَا تُشِیرَ إِلَیْهِ بِیَدِکَ براى نشان دادن او با دست به وى اشاره نکنى؛

وَ لَا تَغْمِزَهُ بِعَیْنِکَ با اشاره چشمت با او سخن نگوئى؛

وَ لَا تُسَارَّهُ فِی مَجْلِسِهِ  بطور محرمانه و خصوصى در حضور جمع با او سخن نگوئى؛

وَ لَا تَطْلُبْ عَوْرَاتِهِ در مقام شناخت عیوب وى بر نیایى؛

وَ أَنْ لَاتَقُولَ قَالَ فُلَانٌ خِلَافَ قَوْلِکَ نگویى نظر فلان شخصیت و دانشمند مخالف نظر شما است؛

وَ لَا تُفْشِیَ لَهُ سِرّاً راز او را افشاء نکنى؛

وَ لَا تَغْتَابَ عِنْدَهُ أَحَداً از هیچکس نزد او غیبت ننمائى؛

وَ أَنْ تَحْفَظَ لَهُ شَاهِداً وَ غَائِباً در حضور و غیاب او آبروى او را حفظ کنى؛

وَ أَنْ تَعُمَّ الْقَوْمَ بِالسَّلَامِ وَ تَخُصَّهُ بِالتَّحِیَّةِ  هنگام ورود به مجلس به جمع سلام کن و بطور خاص بر او تحیت بگو؛

 وَ تَجْلِسَ بَیْنَ یَدَیْهِ در مجالس در مقابل او بنشین؛

وَ إِنْ کَانَتْ لَهُ حَاجَةٌ سَبَقْتَ الْقَوْمَ إِلَى خِدْمَتِهِ اگر حاجتى داشت از سایر مردم در خدمت به او سبقت بگیر؛

وَ لَا تَمَلَّ مِنْ طُولِ صُحْبَتِهِ فَإِنَّمَا هُوَ مَثَلُ النَّخْلِ فَانْتَظِرْ مَتَى تَسْقُطُ عَلَیْکَ مِنْهُ مَنْفَعَةٌ از طولانى شدن سخنان او افسرده و ملول نشوى .زیرا عالم مانند درخت خرما ثمره اش شیرین و دلنشین است . پس منتظر باش تا زمانى که از آن درخت بر تو منفعتى فرو ریزد؛

وَ الْعَالِمُ بِمَنْزِلَةِ الصَّائِمِ الْقَائِمِ الْمُجَاهِدِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ عالم به منزله انسان روزه دار و شب زنده دار و قیام کننده به انجام تکالیف شرعیه و جهاد کننده در راه خدا است.

(وسایل الشیعه، ج 12 ،ص 215)