حجت الاسلام غلام حسین خالقی، استاد حوزه علمیه کرمان در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در کرمان به مناسبت حرکت امام حسین (ع) از مکه به کربلا، به وقایع پیش آمده از شروع حرکت امام حسین (ع) پرداخت و گفت: حضرت سیدالشهدا(ع) در تاریخ هشتم ذی الحجه سال شصت هجری قمری از مکه به سمت عراق حرکت می‎کنند که ایشان مسیری را انتخاب می‌کنند که جدشان ابراهیم خلیل الله (ع) آن را انتخاب کرد.

وی افزود: این‎گونه به ما رسیده است که حضرت ابراهیم خلیل بعد از آنکه خانه خدا را تاسیس کرد به نقطه‎ای رسید که به آن مسجد تنعیم می‎گویند. ایشان در این نقطه رو به کعبه ایستاد و گفت:  «رَبَّنَا إِنِّی أَسْکَنْتُ مِنْ ذُرِّیَّتِی بِوَادٍ غَیْرِ ذِی زَرْعٍ عِنْدَ بَیْتِکَ الْمُحَرَّمِ» (ابراهیم/ 14) پرودگارا، من بعض از ذریه‎ام را نزد خانه محرمت گذاشته‎ام «لِیُقِیمُوا الصَّلَاةَ» برای اینکه نماز را به پا دارند. حضرت سید شهدا (ع) هم از همین مسیر حرکت می‎کنند و اولین منزلی که به آن می‎رسند منزل تنعیم است.

اذن فرشتگان و اجنه برای یاری امام حسین (ع)

استاد حوزه علمیه کرمان به روایتی درباب اعلام آمادگی اجنه و فرشتگان در یاری رساندن به امام حسین (ع) اشاره کرد و گفت: مرحوم سید بن طاووس در کتاب لهوف آورده‎اند که شیخ مفید در کتاب مولد النبی (ص) ذکر کرده اس : به اسنادش به ابی عبدالله جعفر بن محمد بن صادق (ع) که وقتی که ابا عبدالله الحسین بن علی (ع) از مکه خارج شد تا داخل مدینه شود افواجی از ملائکه با امام (ع) ملاقات کردند، ملائکه‎ای که در جنگ بدر در سپاه رسوالله (ص) بودند.

وی خاطر نشان کرد: در این روایت اینکه مراد از "مدینه" شهر کوفه است یا شهر مدینه نکته قابل توجهی است. قولی از مرحوم ابی مخرب وجود دارد که می‎گوید امام (ع) ابتدا از مکه به سمت مدینه حرکت می‎کنند و بعد به طرف کوفه می‎روند. در هر حال چه قائل باشیم که امام (ع) به طرف مدینه رفته‎اند یا نه، تفاوتی نمی‎کند و این ماجرا مشخص است که بعد از خروج امام حسین (ع) از مکه اتفاق افتاده است.

خبر امام حسین (ع) از شهادتشان

حجت الاسلام خالقی ادامه داد: در ادامه روایت آمده است «فَسَلَّمُوا عَلَیْهِ» پس بر امام سلام کردند و گفتند: «یَا حُجَّةَ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ بَعْدَ جَدِّهِ وَ أَبِیهِ وَ أَخِیهِ» ای حجت خدا بر خلق خدا بعد از جد و پدر و برادرش «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَمَدَّ جَدَّکَ رَسُولَ اللَّهِ ص بِنَا فِی مَوَاطِنَ کَثِیرَةٍ» خدای عزوجل جدت رسول الله را به وسیله ما در مواطن زیادی کمک کرده «وَ إِنَّ اللَّهَ أَمَدَّکَ بِنَا» و خداوند به ما تو را یاری کرده است. حضرت پاسخ دادند: «الْمَوْعِدُ حُفْرَتِی وَ بُقْعَتِیَ الَّتِی أُسْتَشْهَدُ فِیهَا وَ هِیَ کَرْبَلَاءُ» وعده گاه من با شما گودال من و بقعه من است که در آن بقعه به شهادت می‎رسم و که آن کربلا است. «فَإِذَا وَرَدْتُهَا فَأْتُونِی» پس وقتی من بر آن وارد شدم به نزد من بیایید.

وی افزود: فرشتگان به حضرت گفتند: «یَا حُجَّةَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ أَمَرَنَا أَنْ نَسْمَعَ لَکَ وَ نُطِیعَ» ای حجت خدا، همانا الله به ما دستور داده که شنوای تو باشیم و تو را اطاعت کنیم. «فَهَلْ تَخْشَى مِنْ عَدُوٍّ یَلْقَاکَ فَنَکُونَ مَعَکَ» آیا از دشمنی خشیت و ترس داری که با تو روبرو بشود و ما با آن رویرو شویم؟ حضرت فرمود: «لَا سَبِیلَ لَهُمْ عَلَیَّ» هیچ راهی برای دشمنانم بر من نیست، حضرت باید در کربلا شهید شود. «وَ لَا یَلْقَوْنِی بِکَرِیهَةٍ أَوْ أَصِلَ إِلَى بُقْعَتِی» او در اینجا به معنای الی است. هیچ امر کریه و مکروهی به من از آن‎ها نمی‎رسد تا من به آن بقعه خودم و تکه مخصوص زمین از خودم برسم. پس امام (ع) در این نقطه نیز خبر از شهادتشان در کربلا را داده‎اند.

حضور اجنه برای حمایت از امام (ع)

وی در ادامه به حضور اجنه اشاره کرد و بیان داشت: بعد از آن افواجی از مومنین اجنه آمدند و گفتند: ای مولای ما «یَا مَوْلَانَا نَحْنُ شِیعَتُکَ وَ أَنْصَارُک‏ فَمُرْنَا بِمَا تَشَا» ما از شیعیان و یاران تو هستیم پس به ما دستور بده آنچه می‎خواهی. «فَلَوْ أَمَرْتَنَا بِقَتْلِ کُلِّ عَدُوٍّ لَکَ وَ أَنْتَ بِمَکَانِکَ لَکَفَیْنَاکَ ذَلِک‏»  اگر شما دستور بدهید  که هر دشمنی که با شما دشمن است را بکشیم و در حالی که شما اینجا هستید ما این کار را می‌کنیم و شر دشمنان را از سر شما دفع می‌کنیم. «فَجَزَاهُمْ خَیْرا» حضرت برایشان دعای خیر کرد و فرمود: «أَ مَا قَرَأْتُمْ کِتَابَ اللَّهِ الْمُنْزَلَ عَلَى جَدِّی رَسُولِ اللَّهِ» ای گروه جن مگر شما کتاب منزل که بر جدم رسول خدا (ص) نازل شده است را نخوانده‎اید که می‎گوید: «فِی قَوْلِهِ قُلْ لَوْ کُنْتُمْ فِی بُیُوتِکُمْ لَبَرَزَ الَّذِینَ کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقَتْلُ إِلى‏ مَضاجِعِهِم‏» شما اگر در خانه‎هایتان  باشید، کسانی که برای آن‎ها شهادت واجب شده آشکارا به سوب آن حرکت می‎کنند.

استاد حوزه علمیه کرمان تاکید کرد: حرکت امام (ع) هم یک حرکت علنی بوده است. سپس فرمود: اگر من سرجای خودم بمانم پس به چه چیزی این خلق آزمایش شوند؟ «فَبِمَا یُمْتَحَنُ هَذَا الْخَلْقُ الْمَتْعُوسُ وَ بِمَا ذَا یُخْتَبَرُون‏ وَ مَنْ ذَا یَکُونُ سَاکِنَ حُفْرَتِی‏» و اگر من بمانم چه کسی در بقعه من ساکن می‎شود؟

وی افزود: «وَ قَدِ اخْتَارَهَا اللَّهُ تَعَالَى یَوْمَ دَحَى الْأَرْض‏» جمله خیلی عجیبی است. الله تعالی این بقعه را برای من انتخاب کرده در روزی که زمین را گسترانیده که در سوره نازعات فرمود: «وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِکَ دَحاها»(نازعات/30) خداوند مبارک زمین را گسترانید و در همان زمان این تکه از زمین یعنی کربلای معلی را محل قتل و دفن سید الشهدا قرار داده است.

حجت الاسلام خالقی ادامه داد: فرمود:  «وَ قَدِ اخْتَارَهَا اللَّهُ تَعَالَى یَوْمَ دَحَى الْأَرْض‏» خدا این  زمین را برای من اختیار کرده است. «وَ جَعَلَهَا مَعْقِلًا لِشِیعَتِنَا وَ مُحِبِّینَا» و خدا این بقعه را دژی برای شیعیان و دوستان ما قرار داده است. «تُقْبَلُ أَعْمَالُهُمْ وَ صَلَوَاتُهُمْ وَ یُجَابُ دُعَاؤُهُم‏» و در این بقعه مقدس اعمال و نمازهایشان پذیرفته می‌شود «وَ تَسْکُنُ شِیعَتُنَا» و شیعیان ما در این بقعه آرامش پیدا می‎کنند. « فَتَکُونُ لَهُمْ أَمَاناً فِی الدُّنْیَا وَ فِی الْآخِرَة» پس سکونت در این زمینه برای آن‎‌ها امانی در دنیا و آخرت است.

خبر دادن امام حسین (ع) از وقایع روز عاشورا و بعد از آن

وی خاطر نشان کرد: حالا حضرت به اجنه می‎فرمایند: «وَ لَکِنْ تحْضُرُونَ یَوْمَ السَّبْتِ» لکن روز شنبه آماده شوید «وَ هُوَ یَوْمُ عَاشُورَاء» که روز عاشورا است. روز شهادت امام حسین در روز شنبه است. امام باقر (ع) می‎فرمایند: حضرت قائم (عج) در روز شنبه و در روز عاشورا قیام و‌خروج می‌کند.

وی ادامه داد: «الذِی فِی آخِرِهِ أُقْتَل‏» که من در روز آخر کشته می‌شوم. «وَ لَا یَبْقَى بَعْدِی مَطْلُوبٌ مِنْ أَهْلِی وَ نَسَبِی وَ إِخْوَانِی وَ أَهْلِ بَیْتِی‏» و بعد از من مطلوب از اهلم، نسبم و برادرانم باقی نمی‎ماند یعنی همه کسانم کشته می‎شوند. «وَ یُسَارُ رَأْسِی إِلَى یَزِیدَ بْنِ مُعَاوِیَةَ لَعَنَهُمَا اللَّه‏» و سر من سیر داده می‎شود به سمت یزد ین معاویه که خدا او را لعنت کند.

 رفع یک شبهه

استاد حوزه علمیه خاطر نشان کرد: شاید سوال شود که امام چگونه از شهادت خود و وقایع بعد از آن مطلع بوده‎اند که به این سوال به دو صورت می‎توان پاسخ داد که اولا ماجرای جنگ و شهادت ایشان با توجه به شرایط،  مساله روشنی بوده است که سید بن طاووس می‎نویسد : یزید لشکر‌ عمر سعد را به طرف مکه فرستاده بود. یعنی اگر امام از مکه خارج نمی‎شد می‎بایست در مکه با عمر سعد می‎جنگید.

وی افزود:  ثانیا  طبق سوره مبارکه قدر در شب های قدر ماه مبارک رمضان تقدیر انسان مشخص می‎گردد. امام حسین (ع) در شب قدر ماه مبارک رمضان در مکه بوده است و تقدیرات آن سال به ایشان ابلاغ می‌شود، که شما در عصر عاشورا به شهادت می‎رسید.

حجت الاسلام خالقی گفت: سوم اینکه در سوره توبه آیه صدو پنج آمده است: «وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَى اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ» بگو عمل کنید که یقینا عمل شما را خدا و رسولش و مومنین می‎بینند. امام نقشه‎های یزید را می‎دید و از نقشه‎های حاکمان مطلع بوده است و علم به آینده و حال داشته است.

وی در پایان خاطر نشان کرد: امام حسین (ع) بعد از پایان صحبتشان با فرشتگان و اجنه به طرف کوفه حرکت می‎کنند که اولین منزل به تنعیم می‎رسند.

انتهای پیام./