در حدیثی از حضرت رسالت‌پناه(ص) آمده است که هر چیزی را قلب است و قلب قرآن سورهی «یس» می‌باشد.
تعداد آیات: ٨٣ ـ تعداد کلمات: ٧٣٣ ـ تعداد حروف: ٣٠٦٨
سورهی مکّی جز آیه‌ی مدنی ٤٥
نامگذاری
نام سورهی مبارکه به مناسبت نام «یس» که از اسم‌های پیامبر اکرم(ص) است، چنانکه شیخ طبرسی در مجمع از امام باقر(ع) روایت کرده که رسول‌اکرم(ص) دوازده اسم دارد که پنج نام آن در قرآن آمده: محمّد، احمد، عبدالله، یس و ن. و یا از جهت عنوان یکی از حروف رمزی است که در آغاز سوره آمده بدین اسم نامگذاری شده است.
این سورهی مبارکه به نام «قلب قرآن» و «ریحانۀ القرآن» نیز نامیده شده است.
همچنین نام دیگر آن را «دافعه» گفته‌اند که هر گونه بدی و زشتی معنوی و اخلاقی را از دل انسان دفع می‌نماید.
دیگر به نام «قاضیه» (روا‌کننده) است که باعث روا شدن حاجات قاری آن می‌شود.
نام دیگر «مُعِمّه» است که از کلمه‌ی عموم مشتق شده و این سورهی مبارکه خیر دنیا و آخرت را به طور عموم و جامع در خود جمع کرده و آن را برای انسان تضمین می‌نماید.
دیگر به نام «عزیز» است که قاری آن در روز قیامت به اسم «شریف» نامیده می‌شود.
