قهر و آشتی در کلام امام صادق (ع)

سزاوار لعن خدا  

امام صادق علیه السلام فرمودند: وقتی دو نفر با هم قهر می کنند، هر دو سزاوار بیزاری و لعنت خداوند می شوند. مُعتب پرسید: آنکه ظلم کرده، این سزای اوست ولی مظلوم چه جرمی دارد که سزاوار بیزاری خداوند می شود؟
امام صادق علیه‌السلام گفتند: برای آنکه دوست خود را به آشتی دعوت نمی کند و از گفتار برادرش چشم پوشی نمی کند! هرگاه دو تن با هم نزاع می کنند باید آن مظلوم نزد رفیق ظالم خود برود و به او بگوید: ای برادر! من ستمکارم! تا اینگونه جدایی میان او و رفیقش از بین برود، خداوند تبارک و تعالی حکیم و عادل است و حق مظلوم را می ستاند.

مرحوم کلینی، اصول کافی، جلد ۴، باب الهجرة، صفحه43

مطالب مرتبط: امام صادق (ع) ، اهل بیت (ع) ، احادیث و روایات

پرهیز از دوستی با دشمن ، دستور صریح قرآنی

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْکافِرینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنینَ، أَتُریدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَیْکُمْ سُلْطاناً مُبیناً *

آیه شماره 144  از سوره مبارکه نساء

اى کسانى که ایمان آورده‏ اید! غیر از مؤمنان، کافران را ولّى و تکیه‏ گاه خود قرار ندهید! آیا می‌‏خواهید (با این عمل) دلیل آشکارى بر ضدّ خود در پیشگاه خدا قرار دهید؟!

 1- پذیرش ولایت کفّار با ایمان سازگار نیست. یک دل، دو دوستى برنمی‌دارد. «یا ایها الّذین آمنوا لاتتّخذوا...»
2- تولّى و تبرّى، دوستى با مؤمنان و دورى از کافران، لازمه ‏ى ایمان است. «لاتتّخذوا الکافرین اولیاء من دون المؤمنین»
3- از هر نوع اختلاط، رفاقت و قراردادى که نتیجه ‏اش به زیان مسلمانان باشد، باید پرهیز کرد. «لاتتّخذوا الکافرین اولیاء»
4- در سیاست خارجى، روابط سیاسى و اقتصادى، گزینش‏ ها و عزل و نصب ‏ها، هر اقدامى که به سلطه‏‌ى کفّار بر مسلمانان انجامد حرام و محکوم است. «لاتتّخذوا الکافرین اولیاء»

سیاست و دستور کار از این آیه واضح تر؟!

چند عکس دیگر در ادامه مطلب ...