« محمد الدره »، نامی که همچنان تن صهیونیست‌ها را به لرزه در می‌آورد

۲۳ سال پیش در چنین روزی در سال ۲۰۰۰ میلادی ، « محمد الدوره »، نوجوان دوازده ساله فلسطینی به طرز وحشتناک به دست نظامیان رژیم صهیونیستی به درجه شهادت نایل شد.

« جمال الدره » ، پدر این نوجوان فلسطینی که در سپتامبر ۲۰۰۰ در چنین روزی در روزهای ابتدایی انتفاضه دوم فلسطینی ها به شهادت رسید به « قدس العربی » گفت که فلسطینی ها از جنایتی که نیروهای رژیم اشغالگر اسرائیلی در شهادت فرزندش مرتکب شده اند برای ضربه زدن به اشغالگران و رهایی از آنها سوء استفاده نکرده اند. 

وی درباره آنچه که در روز شهادت فرزندش اتفاق افتاد به رادیو « الناس » که از شهر « الناصره » در داخل سرزمین های ۴۸ پخش می شود، گفت: در آن روز من و پسرم « محمد » قصد داشتیم به بازار خودرو در غزه برویم . من ساکن اردوگاه « البریج » هستم و خانه من چندان از غزه دور نیست.

محمد بسیار خوشحال بود که ما قصد خرید ماشین داشتیم اما در این کار موفق نشدیم و از بازار به طرف خانه خود در اردو گاه برگشتیم . در راه بازگشت به خانه، جوانان غزه خیابان « صلاح الدین » را بستند و ما از ماشین ( تاکسی ) پیدا شدیم و راه خود را به دور از این خیابان در پیش گرفتیم و به چهار راه « پلیس جنگی » معروف به چهار راه نیستریم رسیدیم که با شلیک گلوله به سمت خود و فرزندم غافلگیر شدیم و نتوانستیم به سمت خانه برویم یا برگردیم بنابراین سعی کردیم در محل به مدت ۴۵ دقیقه پنهان شویم. من در ابتدا فکر نمی کردم که به سمت ما شلیک شود اما آنچه متوجه شدیم این بود که رگبار گلوله مثل قطرات باران ما را هدف قرار می داد. 

وی ادامه داد: وقتی آنها ( نیروهای رژیم صهیونیستی ) به من شلیک کردند، محمد از من پرسید چرا این سگ ها به سمت ما شلیک می کنند؟ او سه بار این سوال را تکرار کرد اما من نتوانستم به پسرم پاسخ دهم و دغدغه من این بود که از پسرم در برابر این رگبار گلوله محافظت کنم.

در واقع، گلوله به دست و تمام بدنم برخورد می کرد. پس از آن، پسرم محمد پس از اصابت اولین گلوله در زانوی راستش فریاد زد. او گفت: سگ ها من را زخمی کردند او سه بار این جمله را تکرار کرد و من نمی دانم چرا محمد کلمات خود را سه بار تکرار کرد. به او گفتم: نترس، آمبولانسی است که ما را از این مکان می برد . او گفت: من نمی ترسم پدر، از چه می ترسی ... خودت را قوی کن و من قوی هستم و تحمل می کنم .

پس از آن، من سعی کردم با تمام قدرت از او محافظت کنم اما گلوله ها به من اصابت می کرد و به پسرم نگاه می کردم . در سمت راست من و روی پای راست من خوابیده بود و در کمرش خونریزی بزرگی به وجود آمده بود . من متوجه شدم که پسرم شهید شده است، بنابراین [ با اظهار نا امیدی ] سرم را به چپ و راست تکان دمی ادم و چیزی برای دفاع برایم باقی نمانده بود. 

« جمال الدره » در پاسخ به سوالی مبنی بر تبدیل شدن « محمد الدره »  به نماد معروف فلسطین در جهان، گفت: محمد فرزند مردم فلسطین و فرزند آرمان فلسطین است و فقط پسر من نیست.

در طول تاریخ، اشغالگران صهیونیست، کشتارهای زیادی علیه مردم ما انجام دادند، بسیاری از زنان، کودکان و افراد مسن را کشتند و مردم، درختان و سنگ را از بین بردندو هیچ شواهد واضح و قاطعی از جنایات خود باقی نمی گذارند همانطور که در جنایت کشتن محمد من اتفاق افتاد. 

پدر محمد الدوره در ادامه اظهار  داشت: متأسفانه، ما فلسطینی ها نتوانستیم از این رویداد بهره برداری کنیم ، هرچند پس از آن جنایت، تمام جهان، رژیم اسرائیل را در آن زمان محکوم کردند اما به رغم وجود همدلی بین المللی با فلسطین و مساله فلسطین، ما نتوانستیم این رژیم ( اسرائیل ) را علیرغم جنایات رسواکننده علیه مردم فلسطین از بین ببریم. 

جمال الدره در پاسخ به سوال « عفاف شینی » گوینده « رادیو الناس » درباره گرامیداشت سالروز شهادت پسرش « محمد الدره » گفت: به خدا قسم « محمد » هر روز در میان ما حضور دارد و نه فقط در سالروز شهادتش. ۲۳ سال مانند ۲۳ ثانیه گذشت. البته هر ساله برادران، عزیزان و دوستانی را ملاقات می کنیم که تاریخ شهادت وی را به ما یادآوری می کنند. ما به عنوان یک خانواده دور هم جمع می شویم و همیشه یاد و خاطره « محمد » را گرامی می داریم.