از حضرت امام باقر(علیه‌السلام) روایت شده است: که برای آرام شدن درد سر، سر را مسح کند و «هفت مرتبه» بگوید:
أَعُوذُ بِاللّٰهِ الَّذِی سَکَنَ لَهُ مَا فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ.
پناه می‌برم به خدایی که آنچه در بیابان و دریا و آسمانها و زمین است برای او آرام گرفت و او شنوا و داناست.
و نیز این دعا برای آرام شدن درد گوش، با «هفت مرتبه» خواندن از حضرت امام صادق(علیه‌السلام) نقل‌شده.
و همچنین از آن حضرت رسیده: مقداری پنیر بسیار کهنه را بگیر و نرم بکوب و با شیر مخلوط کن و روی آتش حرارت بده و چند قطره در گوشی که درد می‌کند بریز.
نیز برای سردرد؛ بر قدح آبی بخواند:
﴿أَوَلَمْ یَرَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّ السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضَ کٰانَتٰا رَتْقاً فَفَتَقْنٰاهُمٰا وَ جَعَلْنٰا مِنَ الْمٰاءِ کُلَّ شَیْءٍ حَیٍّ أَفَلاٰ یُؤْمِنُونَ﴾
آیا کافران ندانسته‌اند که آسمانها و زمین [در ابتدای کار] به هم پیوسته بودند و ما آن دو را شکافته و از هم باز کردیم و هرچیزِ زنده‌ای را از آب پدید آوردیم، آیا [به یگانگی خداوند] ایمان نمی‌آورند؟
سپس آن را بیاشامد.
روایت شده است: که هرگاه کسالت یا درد سر برای رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) پیش می‌آمد، دست‌ها را می‌گشودند و «فاتحه» و «مُعَوَّذتین» [دو سوره قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ و قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ] می‌خواندند و به صورت خویش می‌کشیدند، پس درد از آن حضرت برطرف می‌شد؛
و نیز برای رفع سردرد بر سر دست بکشد و بگوید:
﴿إِنَّ اللّٰهَ یُمْسِکُ السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ تَزُولاٰ وَ لَئِنْ زٰالَتٰا إِنْ أَمْسَکَهُمٰا مِنْ أَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ إِنَّهُ کٰانَ حَلِیماً غَفُوراً﴾
همانا خداوند آسمانها و زمین را از این‌که [از مدارهایشان] منحرف شوند [و فروریزند] بازمی‌دارد، چنانچه منحرف گردند اَحدی بعد از خدا نمی‌تواند نگاهشان دارد، قطعاً خداوند همواره بردبار و بسیار آمرزنده است.
از «ربیع الابرار» نقل‌شده: مأمون را در منطقه طرطوس دردسری پیش آمد که راه علاجی برای آن نیافتند، قیصر روم کلاهی برایش فرستاد و به همراه آن نوشت: خبر سردرد تو را شنیدم، این کلاه را فرستادم، بر سر گذاری تا دردت آرام گیرد.
مأمون ترسید زهری در آن تعبیه کرده باشد، دستور داد بر سر آورنده‌اش نهادند، دید ضرری متوجه او نشد، امر کرد بر سر کسی که دچار دردسر بود گذاشتند، دردش آرام گرفت، آنگاه بر سر خود گذاشت و از درد رهایی یافت، شگفت‌زده شد، کلاه را شکافت، دید در آن نوشته شده:
بِسْمِ اللّٰه الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ کَمْ مِنْ نِعْمَةٍ لِلّٰهِ فِی عِرْقٍ ساکِنٍ، حٰم عسق، لَا یُصَدَّعُونَ عَنْها وَلَا یُنْزِفُونَ، مِنْ کَلامِ الرَّحْمانِ خَمَدَتِ النِّیرَانُ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ، وَجٰالَ نَفْعُ الدَّوَاءِ فِیکَ کَمایَجُولُ ماءُ الرَّبِیعِ فِی الْغُصْنِ.
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است، چه بسیار نعمتی برای خدا است که در رگی ساکن است، حم عسق، دردسر نکشند از آن و بیهوش نگردند از کلام خدا، خاموش شد آتش و هیچ نیرو و توانى نیست جز به خداى [بلندمرتبه بزرگ]، روان شد سود دارو در تو، چنان‌که روان می‌شود باران بهاری در شاخه درخت.
دعا و وردهای درد شقیقه
بر محلّ درد دست بگذار و «سه مرتبه» بگو:
یَا ظاهِراً مَوْجُوداً، وَیَا باطِناً غَیْرَ مَفْقُودٍ ارْدُدْ عَلَىٰ عَبْدِکَ الضَّعِیفِ أَیادِیَکَ الْجَمِیلَةَ عِنْدَهُ، وَأَذْهِبْ عَنْهُ مَا بِهِ مِنْ أَذىً إِنَّکَ رَحِیمٌ قَدِیرٌ.
ای آشکار موجود، ای نهان گم نشده، به نزد بنده ناتوانت نعمت‌های زیبایت را بازگردان و آنچه آزار بر اوست از او برطرف کن، به درستی که تو مهربان و توانایی.
مقاتیج الجنان
سایت عرفان
