احساس نیاز به منجی در بشریت

در تاریخ بشر کمتر دوره ای اتفاق افتاده باشد که آحاد بشری در همه جای عالم به قدر امروز احساس نیاز به یک منجی داشته باشند. چه نخبگان که آگاهانه این نیاز را احساس می کنند و چه مردم که در ناخودآگاه خود به یک منجی و مهدی احساس نیاز می کنند.

- امروز بعد از آنی که بشریت مکاتب و مسلک های گوناگون را تجربه کرده از کمونیسم تا لیبرال دموکراسی غربی، اما بشر احساس آرامش نمی کند.

- بشر با پیشرفت های حیرت آور، احساس آرامش نمی کند. بشریت دچار فحشا و گناه و بی عدالتی و شکاف طبقاتی بسیار وسیع است. بشر دچار سوء استفاده قدرت ها از علم است و بشر دچار سوء استفاده از کشفیات طبیعت است.

- خرد انسانی نعمت بزرگی است و می تواند بسیاری از مشکلات دنیا را حل کند، لکن برخی گره ها را نمی توان با آن حل کرد.

امروز بی عدالتی در دنیا از علم تغذیه می کند یعنی علم پیشرفته در خدمت بی عدالتی و سلطه بر ملت ها است. حل اینها به یک قدرت الهی نیاز دارد؛ به دست پرقدرت امام معصوم. لذا ماموریت بزرگ حضرت بقیه الله الاعظم(عج) قسط و عدل است.

- در بسیاری از روایات و زیارت ها و دعاها به این معنا اشاره شده است؛ عدلی که انتظار است ایشان به وجود بیاورند در یک بخش خاص نیست بلکه در همه شئون زندگی است.

- وعده فرج و حرکت عظیم الهی در انتهای تاریخ برای برقراری عدالت ایجاد خواهد شد و البته زندگی واقعی بشر در آن زمان شروع خواهد شد.

- برای اینکه نیاز به عدالت جهت پیدا کرده و مفید باشد در اسلام از ما انتظار خواسته شده است که فراتر از نیاز است. انتظار یعنی امید و اعتقاد به اینکه آینده قطعی وجود دارد و این انتظار سازنده است.

- در معارف ما انتظار فرج جایگاه بسیار مهمی دارد. در انتظار فرج امید و تحرک است و اقدام هم وجود دارد. انتظار فرج حضرت ولی عصر یک مصداق از فرج و امید است

- مشکلات زیادی در زندگی هر انسانی بوجود می آید که نباید مایوس شده و امیدوار بود. انتظار فرج و گشایش، گشایشی برای انسان بوده و او را از یاس و درماندگی نجات می دهد.

انتظار به معنای دست رو دست گذاشتن نیست بلکه به معنای اقدام کردن است و باید انسان احساس کند که عاقبتی وجود دارد که باید برای آن تلاش کرد.

- باید در راه ایجاد جامعه مهدوی تلاش کنیم و خودسازی و دگرسازی کرد و بتوانیم محیط پیرامونی خود را به جامعه مهدوی نزدیک کرد.

- جامعه مهدوی جامعه قسط برادری و علم و عزت است. انتظار فرج غیر از بی صبری و مدت معین کردن است. بی صبری کردن و پا کوبیدن برای فرج نیست بلکه باید خود را آماده برای حضور امام عصر کرد.

- انسان نباید عجله کند بلکه باید بر اساس حکمت عمل کرد. مراد از انتظار فرج، فرج نهایی است و فرج بعد از هشدار و حوادث همه گیر مانند حوادث امروزه دنیا که برخی را ناراحت کرده و حتی برخی ها خودکشی کرده اند.

- باید با دعا و مناجات با پرودگار باید انتظار فرج را افزایش داد. دعاهای فراوان و مناجات گوناگون در ماه شعبان و رمضان وجود دارد ضمن اینکه باید با ائمه خداوند راز و نیاز کرد. (سخنرانی مقام معظم رهبری، 21 / 1 / 1399)

پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی سیدعلی خامنه ای (مد ظله العالی) khamenei.ir به مناسبت نیمه شعبان برای نخستین بار؛ بیانات رهبرانقلاب درباره ی انتظار فرج را در دیدار اعضای مجمع عمومی کنفرانس جهانی اهل بیت (علیهم السّلام) در روز نیمه ی شعبان منتشر کرد که در زیر می خوانید:

... مسئله ی انتظار ظهور صاحب الزّمان (علیه الصّلاة و السّلام) یکی از آن مسائل پُر مغز و پُرمعنا و دارای مضامین عالی در مجموعه ی تفکّرات شیعه است و بخصوص امروز در دنیا این مسئله معنای خاصّی پیدا می کند. همه ی مسلمین مسئله ی مهدی (علیه الصّلاة و السّلام) را نقل کرده اند و به آن معتقدند. اینکه دست با اقتدارِ بازمانده ی خاندان نبی اکرم (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) و بقیّه ی اولیاءاللّه در زمین، بشریّت را از ظلم و جوری که بر آن حاکم است باید نجات بدهد، مورد اتّفاق است لکن تفاوت شیعه با غیر شیعه در این است که دیگران می دانند که از خاندان پیغمبر کسی خواهد آمد؛ ولی او را نمی شناسند؛ شیعه او را می شناسد؛ او را به نامش، به نام پدرش، به نام مادرش، به تاریخ دقیق ولادتش، به اوامر و دستوراتش و به نشانه های حضورش در میان جوامع بشری می شناسد؛ و این امتیاز بزرگی است. دل های شیعه با آن مرکز ملکوتی و الهی در حال ارتباط و پیوند است. محبّت آن وجود مقدّس در دلهای شیعیان موج می زند، با او سخن می گویند، از او می خواهند، به او اظهار ارادت و توسّل می کنند؛ اینها چیز کمی نیست. این امیدی که در دل یک انسان به وجود می آید، به برکت ایمان و اعتقاد و یقین به وجود منجی و به حضور منجی، این امید خیلی دارای ارزش و قیمت است. یقیناً مایه ی حرکت های بزرگ در جوامع اسلامی و در جوامع شیعی و مایه ی اصلی حرکت عظیم انقلاب اسلامی، همین عقیده و همین انتظار فرج است.

آن ملّتی که از پدید آمدن فرج ناامید است، آن ملّتی که برقی در دلش نمی درخشد که او را نسبت به آینده امیدوار کند، آن ملّت وضع موجود عالم را و سلطه ی ظالمانه ی قدرتها را می پذیرد؛ مجبور می شود وضع موجود را تحمّل کند، بپذیرد، تسلیم بشود و خود را با آن تطبیق بدهد. امّا آن ملّتی که علی رغم ظواهرِ قدرت آمیزِ قدرت های جهانی و سلطه های جهانی، و علی رغم عظمت ظاهری باطل در همه ی جلوه هایش، می داند که این عظمت ماندنی نیست؛ این قدرت و سلطه دارای مغز و دارای ریشه نیست؛ می داند که پشت سر این تظاهرات سلطه آمیزِ ظالمانه و جَوَلان باطل، حاکمیّت حق است، این چنین ملّتی در دلش جوانه های امید سبز می شود؛ امیدوار میماند و همین امید است که به او جرئت می بخشد؛ به او اقدام را تعلیم می دهد؛ حرکت کردن را و قدرت حرکت را به او می بخشد. این را باید قدر دانست. و این نکته ی بسیار مهمّی است. شیعه یاد گرفته است که با فضیلت ترین اعمال، انتظار فرج است. معنای این جمله آن است که در هر شرایطی ــ ولو سخت ترین شرایط باشد ــ شیعه حق ندارد مأیوس بشود و ناامید بشود؛ [چون] منتظر است، منتظر فرج، منتظر گشایش، منتظر بازشدن افق و نَفْس این انتظار به او نیرو می دهد و او را قدرتمند می کند و به او نشاط میدهد؛ و نیرو و نشاط و امید هر جا بود، زندگی به طرف سامان پیش می رود؛ به طرف اصلاح حرکت می کند. این یک ابزار عمده ای است در دست شیعه که از متن اعتقادات تشیّع سرچشمه می گیرد و این بسیار چیز با ارزشی است.

ما البتّه برای مسئله ی مهدویّت، مبانی فکری بسیار عمیق و استواری را می شناسیم. مبادا کسی خیال کند که مسئله ی مهدویّت، یک مسئله ی صرفاً عاطفی است؛ نخیر، مبانی فکری مهدویّت یک مبانی بسیار مستحکم و استواری است. همه ی شبهاتی که مخالفین و معاندین این فکر در اذهان منتشر کرده اند، دارای جواب های مستحکمی است. منتها آن چیزی که من می خواهم حالا عرض بکنم، این است که با وجود اینکه بُعد منطقی و فکری و استدلالی این فکر، بُعد بسیار بارزی است، در عین حال جنبه ی عاطفی و معنوی و ایمانی این عقیده ی شیعی هم بسیار جنبه ی مهمّی است. مسئله ی اعتقاد به مهدی یک جنبه ی فردی دارد و آن جنبه این است که هر کسی باید سعی کند یک رابطه ی شخصی میان خود و ولی اللّه الاعظم (ارواحنا فداه) به وجود بیاورد. همه باید میان قلب خود و روح خود و آن وجود مقدّسی که مظهر اسماء و صفات الهی است، مظهر قدرت و علم الهی است، وعاء(۱) کامل معرفت اللّه است، یک ارتباطی به وجود بیاورند؛ با توجّه، با توسّل، با سخن گفتن، با اظهار ارادت کردن و خود را آماده نگه دارند؛ همه باید خودشان را آماده نگه دارند. هیچ کس نمی تواند بگوید که ظهور مهدی (علیه الصّلاة و السّلام) در آینده ی نزدیکی نیست؛ ما نمی دانیم، شاید در آینده ی نزدیکی بود؛ شاید در زمان حیات ما بود؛ شاید این توفیق برای مردم این نسل وجود داشت. مگر می شود با آلودگی، با ضعف نَفْس، با عدم اصلاح نَفْس در دوران دولت حق و حکومت الهی او با آن بزرگوار رابطه برقرار کرد؟ باید خود را آماده کنیم؛ هر کسی باید احساس کند که وظیفه دارد خود را آماده بکند؛ این آمادگی معنوی است، روحی است، آمادگی ایمانی است. هر کسی باید از امید و ایمان و نورانیّت، سرمایه ی عظیمی در خود ایجاد بکند تا شایسته ی این بشود که از نزدیکان آن حضرت، از خواصّ آن حضرت، از یاران آن بزرگوار، از همکاران او در حرکت عظیم جهانی اش قرار بگیرد. باید خودمان را آماده بکنیم. اگر از نزدیکان او نشدیم، اگر از پیروان او نشدیم، آن وقت شقاوتی بالاتر از این نیست....

به نقل از پایگاه حوزه