حافظ سخن بگوی که بر صفحه جهان ---این نقش ماند از قلمت یادگار عمر
بسم الله الرحمن الرحیم
حافظ سخن بگوی که بر صفحه جهان این نقش مانَد از قلمت یادگار عمر
«نوشته های فرهنگی و اجتماعی و سبک زندگی ، شهدا و مدافعین حرم»
باید انسانها، هم آموزش داده شوند و هم تزکیه شوند، تا این کره‌ى خاکى و این جامعه‌ى بزرگ بشرى بتواند مثل یک خانواده‌ى سالم، راه کمال را طى کند و از خیرات این عالم بهره‌مند شود. مقام معظم رهبری
الإمامُ علیٌّ علیه السلام :الصَّدَقةُ دَواءٌ مُنجِحٌ .
امام على علیه السلام : صدقه ، دارویى مؤثر است .
[نهج البلاغة: الحکمة7]
الإمامُ الصّادقُ علیه السلام : داوُوا مَرضاکُم بِالصَّدَقَةِ .
امام صادق علیه السلام : بیماران خود را با صدقه درمان کنید .
[الکافی : 4/3/5]
عنه علیه السلام : داوُوا مَرضاکُم بِالصَّدَقَةِ، و ما على أحَدِکُم أن یَتَصَدَّقَ بِقُوتِ یَومِهِ ؟! إنَّ مَلَکَ المَوتِ یُدفَعُ إلَیهِ الصَّکُّ بِقَبضِ رُوحِ العَبدِ، فَیَتَصَدَّقُ فیقالُ لَهُ : رُدَّ علَیهِ الصَّکَّ .
امام صادق علیه السلام : بیمارانتان را با صدقه درمان کنید ، چه مى شود که هر یک از شما قوت روزانه خود را صدقه دهد؟ گاه سندِ قبض روح بنده به فرشته مرگ داده مى شود ، اما آن بنده صدقه مى دهد و در نتیجه ، به آن فرشته گفته مى شود : سند را بر گردان .
[بحار الأنوار : 96/123/32]
الإمامُ الکاظمُ علیه السلام ـ لَمّا شَکا إلَیهِ رجُلٌ فی کَثرَةٍ مِنَ العِیالِ کُلِّهِم مَرضى ـ : داوُوهُم بِالصَّدَقةِ، فَلَیسَ شَیءٌ أسرَعَ إجابَةً مِنَ الصَّدَقةِ، و لا أجدى مَنفَعةً على المَرِیضِ مِنَ الصَّدَقةِ .
امام کاظم علیه السلام ـ وقتى مردى از عیالوارى خود و این که همه آنها بیمارند، شِکوه کرد ـ فرمود : آنها را با صدقه درمان کن ؛ زیرا هیچ چیز زودتر از صدقه به درگاه خدا پذیرفته نمى شود و براى بیمار دارویى سودمندتر از صدقه نیست .
[طبّ الأئمّة لابنی بسطام : 123]
مردی خدمت امام کاظم (علیه السلام) رسید و عرض کرد: ده نفر عائله دارم تمامشان بیمارند، نمی دانم چه کنم و با چه وسیله گرفتاریشان را بر طرف سازم؟ امام(علیه السلام) فرمود: آنان را به وسیله صدقه و احسان به نیازمندان مؤمن در راه خدا، معالجه کن (به نیازمند صدقه داده و از او بخواهید دعا کند) که هیچ چیزی سریع تر از صدقه حاجت را بر آورده نمی کند و هیچ چیز برای بیمار سودمندتر از صدقه نمی باشد...
گاهی امام سجاد سلام الله علیه چیزی که به سائل مرحمت می فرمودند، دست مبارک خود را می بویید و می گفت: این دست به دست الهی رسیده؛ چون خداوند در آیه 104 سوره توبه فرمود: خداست که توبه را از بندگانش می پذیرد و اوست که صدقات آنها را می گیرد...[بحارالانوار،ج۶۲، ص۲۶۹]
دهم ربیع الثانی سالروز شهادت حضرت فاطمه معصومه (س) کریمه اهل بیت است.
حضرت فاطمه معصومه(س)، خواهر گرامی امام رضا(ع) در سال 173 ق در مدینه به دنیا آمد. ایشان بانویى سخنور، معلمی توانا و در زهد و تقوا برجسته بود. حضرت معصومه(س) یک سال پس از ورود برادرش به خراسان به قصد دیدار وی از مدینه به سمت خراسان حرکت کرد، اما پس از حوادثی که در شهر ساوه برای آن حضرت پیش آمد، بیمار شد. چون حضرت معصومه(س) در شرافت و فضیلت شهر قم احادیثی را از پدران خود شنیده بود، عزم این شهر کرد و پس از 17 روز توقف در قم، به ملکوت اعلی پیوست. آرامگاه با شکوه آن حضرت در قم، محفل و زیارتگاه مردم و ارادتمندان به اهل بیت (ع) است.
شرح احادیث؛ مقام معظم رهبری، سه عمل کلیدی ابلیس در اغوای انسان ها
کار ابلیس و شیطان وسوسه و فریب دادن انسان هاست. امام صادق علیه السلام در روایتی سه ویژگی را معرفی کردند که اگر در انسان باشد، شیطان دیگر به سایر اعمال او کار ندارد، زیرا سایر اعمال او پذیرفته نیست.
عن ابی عبدالله(علیه السلام) قال: «قال ابلیس(لعنة الله علیه) لجنوده: اذا استمکنت من ابن آدم فی ثلاث لم اُبال ما عمل فانّه غیر مقبول منه؛ اذا استکثر عمله، و نسی ذنبه و دخله العُجب».[1]
امام صادق علیه السلام فرمود: ابلیس ـ که لعنت خدا بر او باد ـ به لشکریانش گفت: اگر در سه کار بر فرزند آدم چیره آیم، دیگر باکى ندارم که چه کارى مى کند؛ زیرا آن کار از او پذیرفته نمى شود: هرگاه عملش را زیاد شمارد و گناهش را از یاد ببرد و خودپسند شود.
ابلیس به لشگریان خود گفت: اگر در سه مسأله بتوانم بر انسان مسلط شوم، دیگر خاطرم آسوده است و بخاطر اعمال نیکی که از آنان سر می زند، اندوهگین نمی شوم؛ زیرا با وجود این سه خصلت، حسنات ایشان مقبول واقع نمی شود:
اول- کارهای نیکِ او در نظرش زیاد جلوه کند، با خود بگوید: چقدر آدم خوبی هستم! از اعمال پسندیدۀ خود (فرائض و نوافل، انفاقات، صدقات و خدماتش) خشنود شود. این، اولین ضربه ای است که می خورد و خاکریز اوّلی است که جلوی شیطان باز می شود.
دوم- گناهان خود را فراموش کند؛ چقدر در زندگی مرتکب گناه و خلاف شده امّا از همۀ آنها غافل شود، لذا سرّ اینکه در ادعیه این همه از گناهان یاد شده، مثل اللهم اغفر لی الذنوب التی... این است که گناهان به دست فراموشی سپرده نشود.
سوم- عجب و خودشگفتی بر او وارد شود، و این مربوط به خصوصیات روحی او است؛ علم، حلم، صبر و تقوایش در نظرش بزرگ جلوه کند.
ولادت حضرت امام جعفر صادق علیه السلام مؤسس مذهب جعفری
جعفر بن محمد بن علی بن حسین (علیهم السلام)، (مدینه 83ق، مدینه 148ق) معروف به امام صادق، امام ششم شیعیان، که 34سال امامت کرد. کنیه اش ابوعبدالله است و جعفریه به او منسوب اند. امام صادق(علیه السلام) در ر 65سالگی درگذشت و در قبرستان بقیع در کنار پدرش، امام باقر(علیه السلام) و دو امام دیگر دفن شد. امام جعفر صادق(علیه السلام) در ترویج احکام دین و نشر قانون های قرآن و روشنگری مردم آزادی بیشتری داشتند. شاگردان امام صادق (علیه السلام) که در رشته های گوناگون علوم، در خدمت ایشان درس می خواندند و تربیت می شدند، به چهار هزار نفر می رسیدند. آنان کتابهای گرانبهایی نوشتند و با تلاش و مبارزه خود، دین اسلام را گسترش دادند. آن حضرت حقایق قرآن و دین اسلام و نشانه های مسلمانان و شیعیان حقیقی را بیان نمودند. به همین جهت است که مذهب شیعه را مذهب جعفری نیز می گویند. در تاریخ زندگی امام(علیه السلام) آمده است که ایشان انسانی مهربان و دوست داشتنی بودند. حضرت در علم و دانایی، صبر و اخلاق نیکو و همچنین تحمل و بردباری در تنگناها و مشکلات زندگی، بی نظیر بودند. لباسهای ایشان همیشه تمیز و پاکیزه بود و مسواکشان را که از چوب مخصوصی بود، لحظه ای از خود جدا نمی کردند. حضرت با همه مقام علمی و روحانی هیچ گاه اجازه نمی دادند کارهای شخصی شان را دیگران انجام دهند. ایشان مانند مردم با دست های مبارک خود به کشاورزی و کار مشغول می شدند و درگرمای سوزان مدینه، درباغ و مزرعه کارمی کردند و عرق می ریختند تا از دسترنج خود امرار معاش کنند.
«شخصی در مجالس سیدالشهدا (ع) خدمت می کرد و زیر لب این شعر را می خواند:« حسین دارم چه غم دارم؟!»
شیخ رجبعلی با دیدن این شخص در دل گفت : سید الشهدا - ع - به این شخص تفضل خواهد کرد و او را از هم ها و غم های قیامت نجات خواهد داد.
پس از مدتی جناب شیخ رجبعلی شبی در خواب دید که محشر به پا شده و امام حسین (ع) به حساب مردم رسیدگی می کند و آن شخص هم در ابتدای صف، نزدیک حضرت قرار دارد. شیخ رجبعلی می گفت: با خود گفتم: امروز روز توست؛ گوارایت باد! ناگهان دیدم که امام حسین(ع) به فرشته ای امر می کند که آن مرد را به انتهای صف بیندازد؛ در آن هنگام حضرت نگاهی به من کرد و با ناراحتی فرمود:
شیخ رجبعلی! ما رئیس دزدها نیستیم!
از سخن حضرت تعجب کردم و پس از بیداری جستجو کردم که شغل آن مرد چیست و فهمیدم که عامل توزیع شکر است و شکر را به جای این که با قیمت دولتی به مردم بدهد، آزاد می فروشد.»
نوحه شنیدنی در مورد حضرت رقیه (س) با صدای حاج صادق آهنگران
دریافتحجم: 12 مگابایت عنوان: من کیستم دیوانه رقیه / کنج دلم شد خانه رقیه
این پست را برای توسل گذاشته ام. هم برای خودم و هم برای شما -التماس دعا
حضرت رقیه(س) خیلی مظلومه! همین که تصور می کنی یه دختر کوچیک سه چهارساله برا باباش بی تابی کنه و سر باباش رو براش بیارن دل آدم سخت می شکنه ! لعنت بر یزید و خاندانش
گریه امام زمان (عج الله تعالی فرجه) بر اسیری زینب (سلام الله علیها)
حاج ملا سلطانعلی، که از جمله عابدان و زاهدان بود، می گوید:
«در خواب به محضر مبارک امام زمان (ع) مشرف شدم، عرض کردم: مولای من! آنچه در زیارت ناحیه مقدسه ذکر شده است که «فلانذبنک صباحا و مساء و لابکین عینک بدل الدموع دماء» صحیح است؟
فرمود: آری!
گفتم: آن مصیبتی که در سوگ آن، به جای اشک خون گریه می کنید، کدام است؟ آن مصیبت علی اکبر (ع) است؟ فرمود: نه! اگر علی اکبر زنده بود، او هم در این مصیبت، خون گریه می کرد!
گفتم: آیا مقصود مصیبت حضرت عباس (ع) است؟ فرمود: نه! بلکه آن حضرت عباس هم در حیات بود، او نیز در این مصیبت خون گریه می کرد!
پرسیدم: پس این کدام مصیبت است؟ فرمود: «مصیبت اسیری عمه ام زینب (س) است.»
نیمه رجب، سالروز وفات حضرت زینب کبری(س) را بر حضرت امام زمان (عج)، رهبر معظم انقلاب و همه مدافعین حرم و ارادتمندان به آن بانوی مظلومه تسلیت عرض می کنیم.
تصویر بزرگ آن خیلی زیبا است . روی عکس بالا کلیک کنید.
در فرهنگ پرافتخار شیعه، دو قیام و نهضت جایگاه ویژه و برجسته ای دارد: یکی «حماسه جاودانه حسینی» است که در گذشته روی داده و دیگری «انقلاب جهانی مهدوی» است که در آینده تحقق خواهد یافت. رهبر هر دو قیام، امام معصوم و از خاندان مطهّر پیامبر گرامی اسلام (ص) است.
«واقعه عاشورا» سرآغازی برحیات، پویایی و بالندگی شیعه و «ظهور موعود»، نقطه اوج، رشد، کمال و سعادت شیعه (و همه یکتاپرستان و صالحان) است. بین این دو نهضت، پیوند و ارتباط وثیق و ناگسستنی وجود دارد و هر دو در امتداد هم و تکمیل کننده یکدیگرند. مهم ترین جلوه هر دو قیام، بروز و ظهور کامل «حق» و تشکیل جبهه «حق» در برابر گروه «باطل» است.
از نظر شیعه، مصاف نهایی حق (نور و ایمان و خیر) در برابر باطل (کفر و ظلمت و شرّ) در عصر ظهور و هنگام قیام جهانی امام مهدی علیه السلام روی خواهد داد. این نهضت، فراگیر، جهانی، گسترده و کوبنده خواهد بود و بسیاری از ملت ها و شریعت ها منتظر آن هستند. وعده این مصاف نهایی ـ که منجر به نجات و رستگاری انسان ها می شود ـ در همه کتاب های آسمانی و بعضی از ادیان دیگر بیان شده است.
با این حال این قیام جهانی، متأثر از نهضت عاشورا و تکمیل و تمام کننده آن است. برای تببین این موضوع و فهم تأثیرگذاری و نقش حماسه حسینی بر قیام مهدوی و مصاف نهایی حق و باطل، چند رهیافت و تحلیل ارائه می شود.
نماز امام جواد (ع) به توصیه شهید محمود آرزومند رمضانی
برای رفع مشکلات و گرفتاری ها
[بنابر نقل سید ابن طاووس در کتاب جمال الاسبوع] نماز آن سرچشمه جود و کرم دو رکعت است که در هر رکعت یک مرتبه سوره حمد و هفتاد مرتبه سوره توحید خوانده می شود. پس از نماز این دعا را بخوانند:
ترجمه دعا: خدایا! ای پروردگار جان های فنا یافته و بدن های پوسیده و در خاک افتاده، از تو درخواست می کنم به حق فرمان بری روان های بازآینده به بدن های خویش و به حق فرمانبری بدن های پیوسته به رگ های خویش و به حق گفتار پرنفوذت در میان آن ها و دادخواهی ات از ان ها، انگاه که افریده ها بر استانت در انتظار داوری تو بنشسته اند و به مهر بی پایانت دل بسته و از شکنجه بی سرانجامت هراسانند؛ بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و نور فروزان در دیدگانم و یقین بی گمان در جانم و یاد جاودان خود در هر شب و روز بر زبانم قرار ده و کردار پسندیده روزی ام گردان.
بیست و چهارم ماه ذى الحجّه، یادآورِ دو خاطره مهمّ تاریخى در اسلام است:
1- خاتم بخشی حضرت علی (علیه السلام) به فقیر
روزى است که امیر مؤمنان على(علیه السلام) در آن روز، در حال رکوع انگشتر خود را به سائل فقیر عنایت کرد; این عمل خالصانه و ایثارگرانه امیر مؤمنان(علیه السلام) به قدرى پرارزش بود که آیه 55 سوره مائده در شأن آن نازل شد:
همانا سرپرست و ولىّ شما تنها خداست و پیامبر او و آنها که ایمان آورده اند; همانها که نماز را برپا مى دارند و در حال رکوع، زکات مى دهند!»(1)
جا دارد که مؤمنان با یادآورى این خاطره مهم و تفسیر آیه شریفه، و ذکر مناقب و فضایل امیرمؤمنان(علیه السلام)این روز را گرامى دارند و خود نیز در تصدّق و انفاق به فقرا و نیازمندان، به آن حضرت تأسّى جویند.
2ـ واقعه مهمّ دیگر «مباهله» رسول خدا با مسیحیان نجران است.(2)
پس از گفتگوى فراوان نصاراى نجران با رسول خدا(صلى الله علیه وآله) درباره حضرت مسیح(علیه السلام) سرانجام علماى نصارا از پذیرفتن حق خوددارى کردند و کار به مباهله کشیده شد. (مباهله یعنى نفرین کردن دو نفر نسبت به یکدیگر که هرکس ناحق مى گوید گرفتار مجازات الهى شود).
براین امر توافق شد که در چنین روزى مسیحیان نجران با رسول خدا «مباهله» نمایند و نفرین کنند که هر گروه و جمعیّتى که ناحق مى گوید، رسوا و مجازات شود.
خداوند طبق آیه 61 سوره آل عمران به پیغمبر(صلى الله علیه وآله) فرمود:
هرگاه بعد از علم و دانشى که (درباره حضرت مسیح(علیه السلام)) به تو رسیده، کسانى با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را; ما زنان خویش را دعوت نماییم شما هم زنان خود را; ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود; آنگاه مباهله کنیم; و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم».
پیرو این دستور الهى، رسول خدا(صلى الله علیه وآله) در حالى که فرزندش حسین(علیه السلام) را در آغوش داشت و دست حسن(علیه السلام) را در دست گرفته بود و على و فاطمه(علیهما السلام) نیز همراه او بودند، به سمت محلّ مباهله حرکت کرد. نصارا، چون چنین جمعیّتى و نشانه هایى را از نزدیک شدن کیفر الهى دیدند، وحشت کردند و از «مباهله» منصرف شدند و حاضر به پذیرفتن جزیه گردیدند.(3)
این داستان نشانه دیگرى از عظمت اهل بیت(علیهم السلام) و حقّانیّت رسول خدا(صلى الله علیه وآله) و دین اسلام است.
بنابراین، بسیار شایسته است مسلمانان در چنین روزى، با یادآورى و آگاهى بیشتر از این جریان، عظمت و بزرگى رسول خدا و اهل بیت پاکش را به خاطر آورند و بر معرفت خویش نسبت به آنان بیفزایند، و به شکرانه آن به نیازمندان انفاق کنند.
به هر حال، این روز، روز باعظمتى است که چند عمل براى آن نقل شده است:
1ـ این روز را به شکرانه این برکات بزرگ، روزه بدارد.(4)
2ـ غسل کند و بهترین لباسش را بپوشد و خود را معطّر نماید.(5)
3ـ نیم ساعت قبل از ظهر، دو رکعت نمازبخواند; در هر رکعتى یک مرتبه سوره «حمد» و ده بار سوره «قل هو اللّه احد»، ده بار «آیة الکرسى» و ده بار سوره «انّا انزلناه» را بخواند.
در روایتى از امام صادق(علیه السلام) براى این نماز پاداش فراوانى ذکر شده است.(6)
4ـ دعاى روز «مباهله»را بخواند که از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است و آن چنین است:
