حرمت مؤمن از نگاه امام صادق و معصومین(ع)

امام صادق (ع) : حرمت مؤمن بزرگتر است از حرمت خانه کعبه.

امام صادق (ع) : خدای تبارک و تعالی فرموده:  باید اعلام نبرد مرا دریابد کسی که بنده مؤمنم را خوار دارد .

پیامبر (ص) از قول خدای تعالی : اعلان جنگ مرا دریابد هرکس آزار دهد بنده مؤمنم را .

پیامبر (ص) : هرکه مؤمنی را بیازارد مرا آزرده است و هرکس مرا بیازارد خدای عزوجل را آزرده و هرکس خدا را آزارد لعنت شده در تورات و انجیل و زبور و قرآن .

امام صادق (ع) :   خدا همه کار مؤمن را به خودش وانهاده ولی به او اختیار نداده که خوار باشد . نشنیدی خدای  عز و جل می فرماید : « از آن خداست عزت و از رسولش و از مؤمنین »  پس مؤمن عزیز است و خوار نیست .

امام صادق (ع) :  ای فضل , مؤمن را مؤمن نامیدند برای آنکه امان میدهد از طرف خدا و امانش پذیرفته است .

و آنگاه فرمود: شنیدی خدای تعالی در باره  دشمنان شما فرماید چون روز رستاخیز ببینند مردی از شماها برای یارش شفاعت کند گویند :« نیست برای ما شفیعی و نه دوست مهربانی ! » .

امام صادق (ع) :  اگر پرده از دیده مردم بردارند و ببینند پیوند میان خدا و مؤمن را ، گردن برای مؤمن کج کنند و در برابر او هموار باشند و در طاعت او نرم شوند . و اگر ببینند چه بسیار کارها از آسمان برمی گردند ... (بخاطر دعای مومن یا به جهت مومن)

جابر جعفی گفت در برابر امام باقر (ع) گرفته شدم و گفتم : قربانت ! بسا اندوهگین شوم بی آنکه آسیبی  به من رسد یا حادثه ای که رخ دهد به من تا آنجا که خاندانم در چهره ام بشناسند وهم دوستم ؟ فرمود: آری ای جابر راستش خدای عز وجل مؤمنان را از سرشت بهشت آفریده و در آنان از بوی روح خود در آورده از این رو مؤمن برادر پدری و مادری مؤمن است ،  چون آسیبی به یکی از این ارواح در شهری از شهرها برسد آنها هم اندوه خورند چون از او باشند .

امام صادق (ع) : از نگاه مؤمن بپرهیز ، چون مؤمن به نور خدای تعالی می نگرد در هر چیز.

امیر المؤمنین  علی (ع) صفات زیادی را برای مؤمن برشمرده تا اینجا که فرموده :

دوریش از دیگران ، از دشمنی و پاکدامنی است که همانا از کافران و بدکاران دوری کند در راه خدا و خود را پاک نگهدارد از کردار و گفتار آنها .

 برگرفته از کتاب اخلاق اسلامی  ترجمه جلد پانزدهم بحار الانوار 

مطالب مرتبط: امام صادق (ع) ، اهل بیت (ع) ، احادیث و روایات  

آیا مؤمن و فاسق برابرند ؟

أَفَمَنْ کَانَ مُؤْمِنًا کَمَنْ کَانَ فَاسِقًا ۚ لَا یَسْتَوُونَ

(سوره سجده ، آیه 18)

آیا کسی که باایمان باشد همچون کسی است که فاسق است؟! نه، هرگز این دو برابر نیستند.

«فاسق»: خارج از دین خدا. کافر.

در این آیه، «فاسق» در مقابل «مؤمن» قرار گرفته، و این دلیل بر آن است که فسق، مفهوم گسترده‌ای دارد که هم کفر را شامل می‌شود، و هم گناهان دیگر را. (تفسیر نمونه)

مراد ‌از‌ فاسق‌ ‌در‌ ‌این آیه شریفه‌ ‌در‌ مقابل‌ مؤمن‌، ‌غیر‌ مؤمن‌ ‌است‌ چه‌ طبیعی‌ ‌باشد‌ ‌ یا ‌ مشرک‌ ‌ یا ‌ کافر ‌ یا ‌ اهل‌ ضلالت‌ ضال‌ و مضل‌ ‌باشد‌ ‌ یا ‌ معاند ‌ یا ‌ ناصبی‌ ‌ یا ‌ سنی‌ و مخالف‌ ‌ یا ‌ مبدع‌ ‌ یا ‌ منکر ضروری‌ و بالجمله‌ ایمان‌ ‌به‌ عقائد حقه‌، کلاً یا بعضا نداشته‌ ‌باشد‌ نه‌ فاسق‌ مقابل‌ عادل‌ ‌که‌ مؤمن‌ فاسق‌ ‌باشد‌ و تفاوت‌ ‌بین‌ ‌اینکه‌ دو مثل‌ تفاوت‌ ‌بین‌ نور و ظلمت‌ و حق‌ و باطل‌ و حسن‌ و قبیح‌ و بهشت‌ و جهنم‌ و رحمت‌ و غضب‌ و مثوبت‌ و عقوبت‌ و رضا و سخط و امثال‌ این‌ها دو نقطه‌ مقابل‌ و ضد یک‌ دیگرند مؤمن‌ مشمول‌ تفضلات‌ الهی‌ و قرب‌ ‌به‌ مقام‌ ربوبی‌ و مرضی‌ ‌خدا‌ و ‌رسول‌ ‌است‌ و فاسق‌ مورد سخط الهی‌ و غضب‌ ‌او‌ و لعن‌ و طرد ‌او‌ و مستحق‌ عذاب‌ و عقوبت‌ ‌او‌ ‌است‌ و ‌بعد‌ ‌از‌ ‌او‌.

أَ فَمَن‌ کان‌َ مُؤمِناً استفهام‌ انکاری‌ ‌است‌ ‌یعنی‌ چنین‌ نیست‌.

کَمَن‌ کان‌َ فاسِقاً ‌پس‌ جواب‌ ‌اینکه‌ سؤال‌ ‌اینکه‌ ‌است‌:

لا یَستَوُون‌َ. توضیح‌: مؤمن‌ ‌اگر‌ ایمانش‌ مقرون‌ ‌با‌ عمل‌ صالح‌ و تقوی‌ ‌باشد‌، مشمول‌ وعده‌های‌ الهی‌ می‌شود ‌که‌ سر ‌تا‌ سر قرآن‌ بشارت‌ها ‌به‌ ‌او‌ داده‌ ‌شده‌ و ‌اگر‌ آلوده‌ ‌به‌ معاصی‌ ‌باشد‌ لکن‌ بحدی‌ نباشد ‌که‌ موجب‌ زوال‌ ایمانش‌ شود و ‌لو‌ بسا یک‌ گرفتاری‌ ‌برای‌ معاصی‌ متوجه‌ ‌او‌ می‌شود لکن‌ ‌یا ‌در‌ دنیا تدارک‌ می‌شود یا ‌موفق‌ ‌به‌ توبه‌ می‌شود یا ‌مورد شفاعت‌ واقع‌ می‌شود و بالاخره‌ نجات‌ پیدا می‌کند و اما فاسق‌ ‌غیر‌ مؤمن‌ ‌از‌ تمام‌ ‌این مراحل‌ دور ‌است‌ و ممنوع‌ ‌؛ که‌ ‌در‌ آیات‌ ‌بعد‌ بیان‌ می‌فرماید.

(تفسیر اطیب البیان)

 

قرآن کریم در آیات بعدی، مؤمن و فاسق و سرنوشت آنان را چنین بیان می فرماید:

أَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ جَنَّاتُ الْمَأْوَى نُزُلًا بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ(19)

اما آنان که ایمان آورده اند و کارهای شایسته کرده اند، به پاداش اعمالی که می کرده اند منزلگاهی در باغهای بهشت خواهند یافت

وَأَمَّا الَّذِینَ فَسَقُوا فَمَأْوَاهُمُ النَّارُ کُلَّمَا أَرَادُوا أَن یَخْرُجُوا مِنْهَا أُعِیدُوا فِیهَا وَقِیلَ لَهُمْ ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّذِی کُنتُم بِهِ تُکَذِّبُونَ(20)

و اما عصیان پیشگان ، منزلگاهشان آتش است هر گاه که بخواهند از آن بیرون آیند، بار دیگر آنها را به درون آتش بازگردانند و بگویندشان : بچشید عذاب آتشی را که دروغش می پنداشتید

وَلَنُذِیقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذَابِ الْأَدْنَى دُونَ الْعَذَابِ الْأَکْبَرِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ(21)

و عذاب دنیا را پیش از آن عذاب بزرگ تر به ایشان بچشانیم ، باشد که باز گردند.

منبع: دانشنامه اسلامی

ثواب برطرف کردن نیاز مومن

ولایـت و کـارگشـایى

قالَ الْکاظِمُ علیه السلام: مَنْ اَتاهُ اَخُوهُ الْمُؤْمِنُ فِى حاجَةٍ فَاِنَّما هِىَ رَحْمَةٌ مِنَ اللّهِ ساقَهَا اللّهُ فَاِنْ فَعَلَ ذلِکَ فَقَدْ وَصَلَهُ بِوِلایَتِنا وَهِىَ مَوْصُولَةٌ بِوِلایَةِ اللّهِ عَزَّوَجَلِّ.

امام کاظم علیه السلام فرمود: وقتى برادر مؤمنى نیاز خود را به مؤمنى عرضه مى کند این عرضه نعمتى است از خداوند که بسوى او فرستاده شده است پس اگر مؤمن نیاز او را بر طرف نماید این کار او را به ولایت ما مى رساند و او به ولایت خدا متّصل است.

بحار الأنوار: ج 74 ، ص 313

مطالب مرتبط: امام کاظم، اهل بیت (ع) ، احادیث و روایات 

مومن کم حرف و پر کار است و منافق پرگو و کم کار

 

امام کاظم علیه السلام :

اَلْمُؤْمِنُ قَلیلُ الْکَلامِ کَثیرُ الْعَمَلِ، وَ الْمُنافِقُ کَثیرُ الْکَلامِ قَلیلُ الْعَمَلِ

#مومن کم حرف و پر کار است و #منافق پر حرف و کم کار.

مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ، ج 9 ، ص 18 - تحف العقول، ص397

سه ویژگی مومن در سخن امام رضا (ع)