ولادت حضرت امام جعفر صادق علیه السلام مؤسس مذهب جعفری
جعفر بن محمد بن علی بن حسین (علیهم السلام)، (مدینه 83ق، مدینه 148ق) معروف به امام صادق، امام ششم شیعیان، که 34سال امامت کرد. کنیه اش ابوعبدالله است و جعفریه به او منسوب اند. امام صادق(علیه السلام) در ر 65سالگی درگذشت و در قبرستان بقیع در کنار پدرش، امام باقر(علیه السلام) و دو امام دیگر دفن شد.
امام جعفر صادق(علیه السلام) در ترویج احکام دین و نشر قانون های قرآن و روشنگری مردم آزادی بیشتری داشتند. شاگردان امام صادق (علیه السلام) که در رشته های گوناگون علوم، در خدمت ایشان درس می خواندند و تربیت می شدند، به چهار هزار نفر می رسیدند. آنان کتابهای گرانبهایی نوشتند و با تلاش و مبارزه خود، دین اسلام را گسترش دادند. آن حضرت حقایق قرآن و دین اسلام و نشانه های مسلمانان و شیعیان حقیقی را بیان نمودند. به همین جهت است که مذهب شیعه را مذهب جعفری نیز می گویند. در تاریخ زندگی امام(علیه السلام) آمده است که ایشان انسانی مهربان و دوست داشتنی بودند. حضرت در علم و دانایی، صبر و اخلاق نیکو و همچنین تحمل و بردباری در تنگناها و مشکلات زندگی، بی نظیر بودند. لباسهای ایشان همیشه تمیز و پاکیزه بود و مسواکشان را که از چوب مخصوصی بود، لحظه ای از خود جدا نمی کردند. حضرت با همه مقام علمی و روحانی هیچ گاه اجازه نمی دادند کارهای شخصی شان را دیگران انجام دهند. ایشان مانند مردم با دست های مبارک خود به کشاورزی و کار مشغول می شدند و درگرمای سوزان مدینه، درباغ و مزرعه کارمی کردند و عرق می ریختند تا از دسترنج خود امرار معاش کنند.
