رسول خدا صلّی الله علیه و آله درباره رابطه کسب حلال و استجاب دعا فرمودند:
«أَطِبِ کَسْبَکَ تُسْتَجَبْ دَعْوَتُکَ فَإِنَّ الرَّجُلَ یَرْفَعُ اللُّقْمَةَ إِلَى فِیهِ فَمَا تُسْتَجَابُ لَهُ دَعْوَةٌ أَرْبَعِینَ یَوْماً»
کسب خود را پاک و حلال بدار تا دعایت مستجاب گردد، زیرا شخص گاهى لقمه (حرام یا مشتبهى) را به دهن مینهد و تا چهل روز بعد دعایش مستجاب نمى گردد.
حدیث و آیات: گنهکاران در قیامت
رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : الهَمّازونَ ، و اللَّمّازونَ ، و المَشّاؤونَ بِالنَّمیمَةِ الباغونَ لِلبَراءِ العَنَتَ ، یَحشُرُهُمُ اللّه ُ فی وُجوهِ الکِلابِ .
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : بدگویان و عیبجویان و سخن چینان و کسانى که افراد بى گناه را بدنام مى کنند، خداوند آنها را به صورت سگ محشور مى کند.
الترغیب و الترهیب :3/500/10
توضیح:
طبق این روایت نبوی چهار دسته هستند که خداوند آنها را به صورت سگ محشور می کند:
1- همّازون: بدگویان و زشت گویان
2-لمّازون : عیب جویان ، کسانی که به مومنین عیب جویی و می کنند و طعنه می زنند.
3-مشّائون بالنمیمه : سخن چینان ، کسانی که بین مردم سخن چینی می کنند و اسرار مردم را فاش می کنند و بدین وسیله بین مردم اختلاف می اندازند و امنیت روانی مردم را به خطر می اندازند ( نمّام : سخن چین )
4-الباغون للبراء العنت : کسانى که افراد بى گناه را بدنام مى کنند و تهمت و افترا میزنند و آبروی مومنین را می برند.
آیه قران مرتبط:
هَمّازٍ مَشّٰاءٍ بِنَمِیمٍ (11) مَنّٰاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ (12) سوره قلم
آن کسى که زیاد عیب دیگران مى گیرد و سخن چینى مى کند و خلق را هر چه بتواند از خیر باز مى دارد و به ظلم و بدکارى مى کوشد.
پناه می بریم به خدا از اینکه همانند آنها باشیم.
آیة المنافق ثلاث: اذا حدث کذب و اذا وعد اخلف و اذا اؤتمن خان.
نشان منافق سه چیز است: 1-سخن به دروغ بگوید. 2-از وعده تخلف کند. 3 -در امانت خیانت نماید.
صحیح مسلم، کتاب الایمان، ح 89.
لاینال شفاعتی من آخر الصلوة بعد وقت‌ها.
کسی که نماز را از وقتش تأخیر بیندازد، (فردای قیامت) به شفاعت من نخواهد رسید.
بحارالانوار، ج، 83 ص 20
أبغض الحلال الی الله الطلاق.
منفور‌ترین چیز‌های حلال در پیش خدا طلاق است.
سنن ابی داود، کتاب الطلاق، ح 1863
خَیرُ الأصحابِ مَن قَلَّ شِقاقُهُ و کَثُرَ وِفاقُهُ.
بهترین یاران کسی است که ناسازگاری اش اندک باشد و سازگاری اش بسیار.
تنبیه الخواطر، ج 2، ص 123
موضوع حقوق در مکتب انبیای الهی، به‌ویژه در مکتب نورانی اسلام مورد توجه خاص قرار گرفته و با عبارت‌ها و تعبیر‌های مختلفی از آن سخن به میان آمده است.
از منظر اسلام، انسان در مقابل تمام نعمت‌های الهی پیرامون خود، موظف و مسئول است. او باید در عین استفاده و بهره‌مندی از این نعمت‌ها شکرگزار لطف الهی باشد و حقوق آنها را به جا آورد؛ از جمله این نعمت‌ها، نعمت داشتن پدر و مادر است؛ پدر و مادری که زحمت‌های زیادی را با دل و جان برای رشد و پرورش فرزند متقبل می‌شوند.
خداوند کریم در قرآن مجید در 23 آیه صراحتاً و یا ضمناً فرزندان را به رعایت این حقوق امر فرموده است.[1]
پیامبران بزرگ، بهترین الگوهای بشری هستند که پیامبر اکرم(ص) در میان همه آنها درخشش و ویژگی خاصی دارد؛ بنابراین به‌عنوان «اسوه حسنه» برای رهپویان راه کمال و سعادت، معرفی شده است.
وقتی آیه «و بالوالدین احسانا» نازل شد، شخصی از حضرت رسول(ص) پرسید: «منظور از احسان چیست؟» حضرت فرمود: «نیکو صحبت کردن؛ و آنچه از شما درخواست می‌کنند، برآورده‌کردن، هر چند خودتان به آن نیازمند باشید.»[2]
شخصی نزد حضرت رسول(ص) آمد و عرض کرد: «افضل اعمال نزد خداوند چیست؟» حضرت(ص) فرمود: «محبوب‌ترین عمل نزد پروردگار، نماز است.» آن مرد عرض کرد: «بعد از آن؟» فرمود: «محبت به والدین و جهاد فی سبیل‌الله.»[3]
شخصی خدمت پیغمبر اسلام(ص) آمد و عرض کرد: «حق والدین بر فرزند چیست؟» حضرت فرمود: «آنها را با اسم صدا نزند، جلوتر از آنها راه نرود، پیش از آنها ننشیند و کاری نکند که مردم، پدرش را لعنت کنند.»[4]
