وَ لَوْ لا أَنْ یَکُونَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً لَجَعَلْنا لِمَنْ یَکْفُرُ بِالرَّحْمنِ لِبُیُوتِهِمْ سُقُفاً مِنْ فِضَّةٍ وَ مَعارِجَ عَلَیْها یَظْهَرُونَ [زخرف/33]
ترجمه آیه: اگر [بهره‌ی فراوان کفّار از مواهب مادى] سبب نمى‌شد که همه‌ی مردم امّت واحد [دچار ناامیدی و گمراهی] شوند، ما براى خانه‌هاى کسانى که به خداوند رحمان کافر مى‌شدند سقف‌هایى از نقره و نردبان‌های بلندی که از آن بالا روند قرار مى‌دادیم.
روایت در مورد این آیه :
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ مُفَضَّلِ‌بْنِ‌عُمَرَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَال إِنَّ اللَّهَ جَلَّ ثَنَاؤُهُ لَیَعْتَذِرُ إِلَی عَبْدِهِ الْمُؤْمِنِ الْمُحْوِجِ فِی الدُّنْیَا کَمَا یَعْتَذِرُ الْأَخُ إِلَی أَخِیهِ فَیَقُولُ وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی مَا أَحْوَجْتُکَ فِی الدُّنْیَا مِنْ هَوَانٍ کَانَ بِکَ عَلَیَّ فَارْفَعْ هَذَا السَّجْفَ فَانْظُرْ إِلَی مَا عَوَّضْتُکَ مِنَ الدُّنْیَا قَالَ فَیَرْفَعُ فَیَقُولُ مَا ضَرَّنِی مَا مَنَعْتَنِی مَعَ مَا عَوَّضْتَنِی.
امام صادق (علیه السلام)- مفضّل از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده است که فرمود: خداوند متعال از بنده‌ی مؤمن خود عذرخواهی می‌کند همان‌گونه که برادری از برادرش عذرخواهی می‌نماید، پروردگار می‌فرماید: «به عزّت و جلال خودم سوگند تو را از این جهت نیازمند نکردم تا خوار شوی. اکنون این پرده‌ی طبیعت را از جلوی دیدگانت بردار تا بنگری برایت چه چیزهایی آماده کرده‌ام». امام (علیه السلام) فرمود: «او در این هنگام دیدگان خود را بالا می‌گیرد و چیزهایی را مشاهده می‌کند و می‌گوید: «بار خدایا! من در دنیا زیانی نکرده‌ام با این عوضی که برای من قرار داده ای».
