ولادت با سعادت حضرت علی (ع) و روز پدر مبارک باد

ویژه سالروز ولادت حضرت علی (ع)

حضرت علی(علیه‌السلام) در صبح جمعه روز سیزدهم رجب، ده سال قبل از بعثت در مکه در درون خانه کعبه متولد شد، و این از افتخارات و امتیازات بی‌نظیر زندگی علی(علیه‌ السلام) است که در مقدس‌ترین مکان یعنی کعبه تولد یافت، و این مطلب از نظر تاریخی و روایات شیعه و سنی، قطعی است، و علامه امینی در کتاب ارزشمند الغدیر، جلد ششم، این موضوع را از شانزده کتاب اهل تسنن نقل کرده است.

آری! زادگاه حضرت علی(علیه‌السلام) مکانی است که طواف‌گاه پیامبران، و کانون توحید و خداپرستی، و مورد احترام همه ادیان و قبایل بود، بنابراین او خانه‌زاد خدا است و مولود مقدس‌ترین مکان و باصفاترین و مهم‌ترین ماه‌ها، ماه رحب، و بهترین ساعت و روز، صبح جمعه می‌باشد.

کفر چو منی گزاف و آسان نبود

کفر چو منی گزاف و آسان نبود
محکم تر از ایمان من ایمان نبود

در دهر یکی چو من و آن هم کافر
پس در همه دهر یک مسلمان نبود

بر اساس مطالعات متعدد و تفکر و تدبر در آنها به این یقین قلبی و اطمینان رسیده ام که حضرت ابوطالب (ع) معتقد و مقرّ به اسلام و توحید و نبوت برادرزاده اش حضرت محمد (ص) بوده است و این نسبت کفر دادن به ایشان ، کار دشمنان حضرت علی (ع) بوده که به قصد تضعیف جایگاه بلند ولایت آن حضرت بیان شده است.
این شعر هم قطعا شاعرش شیعه مذهب بوده و آن را به جهت دفاع از مظلومیت حضرت ابوطالب (ع) سروده است و به هیچ وجه در مورد ابوعلی سینا یا شخص دیگری نیست و شاعران سنی مذهب مثل ابوسعید ابالخیر یا دیگران هم چنین عقیده و قصدی نمی توانسته اند داشته باشند به جهت اعتقادات سنی آنها.

حضرت ابوطالب؛ مدافع رسالت

نام اصلی و دین حضرت ابوطالب (ع) چه بود؟

حضرت ابوطالب (ع) بزرگترین حامی پیامبر اسلام (ص)

ابوطالب علیه السلام شخصیت مظلوم تاریخ

ابوطالب(ع) عموى بزرگوار رسول اکرم(ص)، پدر امیرالمؤمنین، على (ع)، است. وى وصى «عبدالمطلب» و بزرگترین حامى پیامبر اسلام(ص) بود. تاریخ زندگى او سراسر پر از افتخارات بى ‏نظیر است. مردى که به حق، پناهگاه دردمندان و محرومان بود. ایثار و اخلاص در وجود او تجسم پیدا کرده بود. ابرمردى که «تاریخ»، فداکارى و استقامت هاى وى را در کسى جز در فرزندش «امیرالمؤمنین» سراغ ندارد!! چنان که دانشمند «اهل سنت»، ابن ابى الحدید، مى‏گوید:(1) ابوطالب و پدرش «عبدالمطلب» بزرگ «قریش» و امیر و سرور «مکه معظمه» بودند و مردم آن سامان و مهاجرین و مسافرین این شهر تاریخى و زائران بیت خدا را پذیرایى و رهبرى مى‏کردند.
 او یک لحظه از خدا غافل نبود؛ بلکه او از جانشینان حضرت ابراهیم(ع)، قهرمان توحید، بود، و طبق پیشگویى‏ هاى انبیاى الهى منتظر نبوت خاتم پیامبران «محمد بن عبدالله(ص)» بوده است؛ از این جهت رسول خدا پیش از آن که از مادرش متولد گردد، حضرت ابوطالب(ع) به رسالت وى ایمان داشت و هنگام تولد رسول خدا، وقتى که «فاطمه بنت اسد»، همسر ابوطالب، تولد پیامبر اسلام را به اطلاع وى رسانید، و از غرایب امرش در هنگام زایمان او سخن گفت، «ابوطالب» فرمود: از این کارها و چنین نوزادى تعجب مى‏کنى؟ صبر کن، سى سال دیگر تو نیز همانند وى را که وزیر و وصیش خواهد بود، به دنیا مى ‏آورى!!!(2) ابوطالب، مردى با ایمان و مقتدرى بود که پیامبر اسلام را از شر کفار قریش تا واپسین لحظات عمر حفظ و از این رهگذر، سهم بسزایى در پیشرفت اسلام داشته است؛ اما، على رغم آن همه فداکارى‏ ها و ایثارگرى‏ هایش . بعضى از مبغضین و متعصبین، نسبت به آن حضرت اسائه ادب نموده و در ایمان و اعتقادش دچار شک و تردید گردیدند.
 در این نوشتار، برآنیم: به گوشه ‏هایى از فضائل، ایثار و فداکارى، و دلائل ایمان آن بزرگ‏ مرد اسلام که به حق، مظلوم تاریخ است، اشاره نماییم.